Albüm Kritik 1115 (Whitechapel / Hymns in Dissonance)

Herkese selamlar! Bugünkü konuğumuz Deathcore’un günümüzdeki “naif” gruplarından biri olan “Whitechapel” oluyor. Naif kelimesi gerçekten de Whitechapel için cuk oturuyor. Hem Deathcore icra edip hem de nasıl naif olunur ki diye sorabilirsiniz. Kısaca anlatayım. Deathcore, Metal’in en sert türlerinden biri ve hatta en serti de olabilir. Bunun iki farklı nedeni var. İlk olarak yazılan müziğin gerçekten de bütünüyle sertliğin zirve noktasında yer alıyor olmasıdır. Yazılan riffler, davulun adeta bir makine gibi çalınıyor olması ve vokalin de hem brutal hem de çiğ ve çığlık sesleri ile şarkıların sertlik dozajını daha da arttırması, Deathcore’un müzikal özellikleridir. Diğer taraftan şarkı sözlerinde de hep dehşeti ve aşırılığı görürüz. Whitechapel de ise Deathcore’un iskeletini yine duyuyoruz. Fakat diğer taraftan melodik beste yazımlarını da fazlaca görüyoruz. Bu yüzden de o sertlik biraz daha törpülenmiş oluyor. Şarkı sözleri de eskiden sertliğini gösterirken günümüzde daha ılık limanlarda geziyor. Bu yüzden de Whitechapel’in icra ettiği türe naif Deathcore demeyi gayet uygun görüyorum. Whitechapel ismini çok önceden beri duymuş olsam da grubu ilk defa 2021 yılında dinledim. 2021 yılında grup “Kin” albümünü çıkarmıştı. Fakat ben o albümü değil de 2019 yılında çıkan “The Valley”i dinlemiştim. The Valley’i dinlemekten büyük keyif almıştım ve Deathcore’u o zamanlar çok dinlemeyen biri olarak Whitechapel’i gayet sert bulmuştum. Zaman içinde Deathcore grupları ile daha fazla içli dışlı olduğum için Whitechapel’in bu türdeki yerini daha iyi anlamış oldum. Özellikle bu türün bence en görkemli ve en acımasız grubu olan “Infant Annihilator”un Deathcore’u ile Whitechapel’in icra ettiği Deathcore’u dinleyip, karşılaştırırsanız ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız. Whitechapel’i yakından takip etmesem de çalma listemde denk geldiği zaman dinliyorum elbette. Bugün de grubun yeni albümü “Hymns in Dissonance”tan sizlere söz edeceğim.

Whitechapel'in diskografisindeki her albümü dinlemedim. Sadece Kin ve The Valley’i dinledim. Kin’i de siteye yazmadım. Yazmayı unuttum. Fakat Kin’i pek de başarılı bulmamıştım açıkçası. Evet, yine dinlemesi keyifli bir albüm olmuştu ama The Valley ile kıyasladığımda benim için bir tık daha zayıf bir albüm oldu. Bugün de Hymns in Dissonance’ın hissettirdiklerini anlatmak istiyorum. Bu albümü dinlerken birkaç farklı düşünceye kapıldım. Bunlardan ilki Deathcore’u bu şekilde dinlemek beni pek de mutlu etmiyordu. Bu kadar çok melodikleşmeyi pek sevemedim. Melodik riffler yazılsa bile o rifflerin de dehşet verici bir hava veriyor olması lazım. Bu yüzden de bu albümün genel anlamda riff yazımı konusunda beni pek de tatmin etmediğini söyleyebilirim. Diğer taraftan albümün prodüksiyonunda da bir sorun var. Albümü 3 farklı kulaklık ile dinledim. Hem kısık hem orta hem de yüksek sesle dinledim. Hepsinde de aynı sorunu gördüm. Bariz bir şekilde distorsiyon patlaması var birçok şarkıda. Bunu nasıl fark etmediler anlayamadım. Ya da albümü bu şekilde mi yayınlamak istediler, bilemiyorum. Ne kadar sert bir albüm olduğunu göstermek için böyle bir yola girdilerse dinleyenler için pek de hoş bir şey olmamış. Şahsen kulağımda patlayan distorsiyon seslerini pek seven biri değilimdir. Bu da beni rahatsız etti. Albümü dinlemek genel olarak keyifli ama özellikle bu kayıt problemi bu keyfi benim için baltalamış oldu. İnanılmaz iyi bir albüm diyemem. Fakat Whitechapel’in her daim büyük oynadığını biliyorum. Bu albüm de yine büyük bir iş olmuş. Belki safkan Deathcore için değil ama genel olarak ekstrem Metal türleri arasında hatırı sayılır bir albüm olduğunu söyleyebilirim.

Whitechapel'in bu yıl çıkardığı Hymns in Dissonance albümü birkaç kusuru olmasına rağmen yine de ekstrem tür seven kişiler için dinlemesi zevkli bir albüm olmuş. Bu albüme kaç puan vermem konusunda da muallakta kaldım. Fakat kötü bir albüm olmadığını biliyorum. İyi bir albüm olduğunu da düşünüyorum. Zaman içinde belki albümün değerini daha iyi anlarım. Yine de ortalama üstü bir albüm olduğu aşikâr. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 8/10