Albüm Kritik 963 (Legacy of Satan / Agnus Dei)

Herkese selamlar! Bugün havanın bir kapanım, bir açıldığı günde klavyenin başına oturuyorum. Sıcaklık ise gittikçe yükseliyor ve layık olduğumuz cehennem sıcaklarının yavaş yavaş geldiğini görüyor, hissediyoruz. Hazır cehennem sıcakları geliyorken biz de cehennemin efendisi olan şeytan ve onun mirasını yaşatmaya çalışan Rus Black Metal grubundan bahsedeyim istedim. Rusya’nın Sibirya bölgesinden bizlere çığlıklarını iletmeye karar vermiş “Legacy of Satan”. Grubun icra ettiği tür ise Black ve Death Metal karışımı diyebiliriz. Fakat bu karışıma ne yazık ki biraz da Nu-Metal’den duyduğumuz (ne yazık ki duyduğumuz) tematik tınılar da ekliyorlar. Bu yüzden de böyle bir albümü dinlemek benim için hiç de kolay bir şey olmadı. Yine de albümü baştan sona iki defa dinledim ve objektif bir şekilde sizlere anlatmak için klavyenin başına oturdum. 2019 yılında iki kişi tarafından hayata geçirilmiş Legacy of Satan. 2 EP çıkardıktan sonra uluslararası tanınırlığı da yavaştan artmış grubun ama öyle geniş kitlelere ulaştığını söylemek için erken. Ben ise sizlere grubun ilk LP’si olan ve bu yıl çıkan “Agnus Dei”den söz edeceğim.

Grup hakkında araştırma yaptığımda çoğu yerde sadece Black Metal etiketi verilmiş. Fakat öyle bir şey söz konusu değil. Hem Death hem Black türlerinin sentezi var. Bunun yanında yer yer Deathore ve Nu-Metal enstantaneleri de var. Bütün bunların birleşiminden ortaya çıkan şeyi benim sevmem aslında söz konusu değil. Genellikle bu tür albümleri veya bu albümlerden şarkıları konserlerde, beklediğim grup çıkmadan önce duyarım. Seyirciyi gaza getirmek için dj tarafından açılır. Hoş, beni gaza getirmek yerine daha çok ortamdan soğutur ama olsun. Bu yüzden de grubun icra ettiği tür tam anlamıyla modern sounda sahip ekstrem bir Metal’dir. Özellikle efektlerin ve bilgisayar müdahalelerinin bol olduğu bir albüm dinlemek beni pek de saran bir şey değil. Albümü dinlerken en azından yazılan rifflere dikkat etmek istedim. Fakat rifflerin de öyle çok dikkat edilesi bir tarafı yok. Daha çok atmosferik seslerle ve bilgisayar efektleri ile kapatılan ve çok daha mutluluk veren riffler değillerdi. Bu yüzden de rifflerden çok davul sizi nasıl yönlendiriyorsa öyle oluyor. Zaten albümü dinlettiren en büyük etmen davul oluyor. Vokal performansı da fena değildi ama daha çok davul lokomotif görevi görüyor. Birçok türden birçok albüm dinliyorum ama hala bu efekt basıp, bir şeyler yapan grupların varlığına alışamadım ve alışamayacağım gibi de. Metal’in dinamikleri bu tür şeyler değil ama modern Metal’de birçok farklı şey duyuyoruz. Bazılarını ben de sevsem de çoğundan irrite oluyorum. Leagacy of Satan Black Metal logolu bir fonta sahip olmasına rağmen “Slipknot” tarzı bir müzik icra ediyor gibi geliyor bana. Slipknot’ı dinlemek benim için büyük zaman kaybı. Legacy of Satan yine bir şekilde kendini dinlettirdi bana. Hem de iki kere. Albümü, bir Black ve Death Metal albümü olarak başarısız buldum. Fakat Deathcore ve Nu-Metal kategorisinde değerlendirirsek orada ortalama bir yer bulabilir.

Legacy of Satan’ın bu yıl çıkardığı Agnus Dei albümünü dinlemek beni pek etkilemedi. Yine de objektif bir şekilde albümden sizlere söz etmek istedim ama biliyorum ki daha çok subjektif oluyor yorumlarım. Bu da normal. Çünkü hepimizi tek bir albümden birçok farklı şeyler çıkarabiliriz. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 6/10