Albüm Kritik 815 (Overkill / Scorched)

Herkese selamlar! Bugün sizlere bir Thrash Metal grubu olan “Overkill”in yeni albümünden bahsetmek için klavyenin başına oturdum. Bu zamana kadar bu grubu hiçbir şekilde merak etmedim. Thrash Metal konusunda oldukça köklü bir grup olduklarını biliyordum. Belki bir yerlerde bir iki şarkısını da duymuş olabilirim. Grup hakkındaki ilgim ve bilgim bu kadardı. Bu yıl çıkan albümleri keşfetme yolculuğumda Overkill’e denk geldim. Belki de bir şans verip dinlemeliyim diyerek bu grubu da yazma listeme dahil ettim. Bir süre önce yazma listeme dahil ettiğim ABD’li Thrash Metal abilerini nihayet dinledim. Nihayet ciddi anlamda bir Overkill deneyimim oldu. Doğrusunu söylemek gerekirse Thrash Metal’e olan ilgim eskisi gibi olmadığı için Overkill’i dinleme isteğim de pek yoktu. Fakat bütün bunları bir kenara bıraktım ve kulaklılarımı takıp 40 yılı aşkın süredir Metal icra eden bu dev oluşumun bu yıl çıkardıkları “Scorched” adlı albümlerini dinledim. Birkaç kere dinledikten sonra artık albümü yazmak için hazır olduğumu hissettim ve klavyenin başına oturdum.

Overkill, bana her zaman çok arka planda kaldığı için sadece belli başlı insanların ölümüne savunduğu ve Thrash Metal’in gerçek neferleri onlarmış havası vermiştir. Grubu hiç dinlemeden böyle bir önyargıya sahip oldum. Fakat bütün bunlara rağmen grubun hiçbir zaman efsane bir müzik yaptığını da düşünmedim. Öyle olsaydı dünya çapında zaten büyük bir grup olurlardı. Bunu onlara küçümsemek için söylemiyorum. Bir “Slayer” kadar adından söz ettirmediği aşikâr. Bu yüzden de kendileri daha çok sahnenin biraz daha küçüğünde yer alıyorlar gibi geliyor bana. Şimdi Overkill’i ölümüne savunanlar gelip bana sövecektir. Fakat benim hissiyatım bu yönde. Bu yüzden de bu zamana kadar bu grup hakkında hiçbir heyecan duymadım. Scorched albümlerini ciddi anlamda kendimi vererek dinledim. Her bir şarkıyı oldukça detaylı analiz ettim. Albümü baştan sonra birkaç kez de dinledim. Yani bu albüm hakkında belli başlı fikirlere sahip oldum. Açıkçası Overkill’i sadece bu albümle dinleyip tanıdığım için diğer albümlerinden bahsedemem. Bu albüm özelinde konuşmaya başlarsam da ortada ne süper bir albüm var ne de etkileyici bir Thrash Metal kültü var. Oldukça sığ ve sıradan bir Thrash Metal albümünden başka hiçbir şey yok benim için. Daha albümün girişinde aslında her şey bitti benim için fakat elbette bu neymiş lan böyle deyip albümü dinlemekten vazgeçmedim. Şarkı bir de albüme adını veren bir şarkı! Evet, intro gayet kulaklara hoş geliyor fakat sonrası milyon defa dinlediğimiz yöntemle yazılmış Thrash Metal şarkılarından bir başkası sadece. Şarkı sözlerine de şöyle bir bakayım dedim ve lise öğrencilerinin ergenliği ile yazdığı şeytani sözler var. Bu kadar da olmaz be arkadaş. Benim çok komiğime gidiyor böylesi albümler. Albümdeki şarkıları birer birer geçerken genel olarak hep aynı şeyleri duyuyorum diye içime sıkıntı bastı. Güzel olan şeyler için gitar sololarını sayabilirim sadece. Hele “Blitz”in vokal performansı beni daha büyük hayal kırıklığına uğrattı. Bu ses aralığına sahip onlarca vokal dinlemişimdir muhtemelen. Bu yüzden de bu da yine sıradan bir element oldu benim için. Bir de bas gitara haksızlık etmek istemem. Albümdeki yoğunluğunu sevdim. Şarkıları zaten solo gitarlar ve bas gitar kotarmış genel olarak. Prodüksiyon kalitesi başarılı. Sound yapısı iyi. Bu tür teknik konularda herhangi bir sorunu yok albümün. Fakat benim manevi dünyama hitap eden bir albüm olamadı ne yazık ki.

Üst üste ortalama veya ortalama altı albümleri yazmış oldum buraya. Fakat listede sıra hangi gruba geliyorsa işte onu yazıyorum. Umarım sonraki grup ve albümü beni mutlu etmeyi başarır. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 7/10