Albüm Kritik 759 (Djevel / Naa Skrider Natten Sort)

Artık albüm kritik yazılarında sonlara doğru geliyoruz. Belki de son iki albümün kritiğini yazıp artık yıl sonu listesini hazırlamaya başlayacağım. Bugün ise siteye yazmazsam içimin rahat etmeyeceği bir albümden sizlere söz edeceğim. Norveç Black Metali’nin bir başka muazzam oluşumlarından “Djevel” ve onların bu yıl çıkardıkları albümleri “Naa skrider natten sort”tan biraz bahsedeceğim. Bu albüm aslında bir devam albümü niteliği taşıyor. Bir önceki yıl çıkardıkları “Tanker som rir natten” albümlerinin devamı olarak görebiliriz. Fakat bu iki albüm arasında epeyce bir fark da var. Siteye en son yazdığım “Kampfar” albümünden sonra Norveç ekolünden devam etmek iyi oldu. Benim için Djevel başarılı bir grup olsa da tam anlamıyla içselleştirebildiğim bir grup da olamadı bu zamana kadar. Old-school Norveç Black Metali’ni daha melodik rifflerle bezeyerek bizlere sunuyorlar. Atmosfer olarak da daha melankolik bir havada olduklarını söyleyebilirim. Bu yılı da boş geçmedi Djevel ve Naa skrider natten sort albümünü dinleyenlerine sundu. Bu albümler iki gündür vakit geçiriyorum ve şimdi değerlendirme zamanı geldi.

Djevel'in Norveç Black Metali’nde son yılların en başarılı gruplarından biri olması tesadüf değil. Kendilerinden önceki grupların müziklerini çok iyi tahlil etmeleri ve çok fazla yoldan sapmadan müziklerine farklı tatar katmaları gerçekten taktire şayan. Black Metal’in omurgasını eğip bükmeden, ana iskeleti koruyarak bu işi yapıyorlar. Djevel’in çoğu albümün dinledim. Etkileyici albümleri olduğu kadar bana çok sıradan görünen albümleri de var. Elbette her grup sürekli şahane albümler yapacak diye bir beklentim yok. Bu yüzden de Djevel’i bu yüzden yadırgamam. Black Metal’in kendisi çok fazla yeniliğe açık bir tür olması bu türde müzik icra eden vizyoner grupları birkaç adım öne çıkarıyor. Djevel’in de böyle bir vizyonu olduğu aşikâr. Özellikle bu yıl çıkardıkları Naa skrider natten sort ile seviyeyi hem kendi albümleri içinde hem de Black Metal adına daha da yukarı taşımayı başarmışlar. Albümde yine uzun sürelere sahip şarkılar var. Hem de bolca var. Fakat bu defa sıkıcı gelmedi bana herhangi bir şarkı. İlk defa bir Black Metal albümündeki akustik gitar partisyonlarından şikayetçi olmadım. Çünkü o partisyonların bir anda elektro gitar ile şahane rifflere dönüşmesi dinlemesi çok keyifli bir şeye dönüşüyor. Djevel, şarkıları çok zekice yazmış. Black Metal’i çok iyi bilen bir gruptan da böyle bir performans beklerdim açıkçası. Bu albüm bir devam albümü demiştim yukarıda. Neyse ki bir önceki albüm gibi bana yavan ve sıkıcı gelmedi. Daha sağlam ve daha kaotik bir Djevel albümü dinlemek beni fazlasıyla ihya etti. Albümdeki şarkıları başa sarıp sarıp dinledim ve dinlemeye de devam ediyorum, edeceğim. Muhtemelen bu albümle biraz daha zaman geçireceğim. Fakat yine de kendimi Djevel’e bağlayacağımı sanmıyorum. Nedense bu grubu sadece biraz dinleyip sonra başka gruplara yönelme fikri var hep. Dinleme konusunda bir devamlılık yok içimde. Örneğin Kampfar öyle değil. Bu grubu yıllardır dinliyorum. Bütün çalma listelerimde şarkıları var. Gönlümü fethetmeyi başardı. Belki bir gün Djevel için de bunu söyleyebilirim. Djevel’in şarkılarını dinlediğim zaman içimde hep bunun benzerini dinledim sanki ya gibi cümleler dolaşıyor. Bu iyi bir şey de olabiliyor bazen, kötü bir şey de olabiliyor. Olaya nereden ve hangi ruh haliyle baktığınıza göre değişiyor. Öyle ya da böyle Djvel, Naa skrider natten sort ile bu yılın en iyi Black Metal albümlerinden birine imzasını atmış.

2022 yılında çok iyi albümler dinledim. Sanki 2021 daha iyiydi bu yıla göre ama bilmiyorum. Bu yıl da beklediğim gruplardan beklediğim albümler geldi. Belki bir “Kriegsmaschine” albümü gelir diye düşünüyordum sene başında ama “Mgla” elemanları dur durak bilmeden turluyorlar. Bu yüzden bu beklentim gerçekleşmedi. Şimdi kulaklıklarımı takıp, Djevel’in Naa skrider natten sort albümünü bir daha dinleyeceğim. Bir başka yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 8,5/10