Albüm Kritik 670 (Skepticism / Companion)

Uzun süredir dinlemediğim fakat aklımın bir köşesinde daima varlığını koruyan bir grup “Skepticism”. Yaklaşık 5 yıl önce kendilerini keşfetmiştim. Funeral Doom türünü de bu abiler sayesinde keşfetmiş ve benim keyifle dinleyeceğim bir tür olduğu kanısına varmıştım. Evet, Funeral Doom gibi bir Metal türünü keyifle dinlemek her ne kadar absürt bir olgu gibi görünse de benim için gayet doğru bir tabirdir. Funeral Doom Metal’in oldukça düşük tempolu şarkılarını dinlemek için elbette kendinizi inzivaya çekmeniz gerekiyor. Örneğin bir kitap okurken gayet güzel dinlenebilecek türdür. Ya da uzun bir otobüs yolculuğunda gece saatlerinde kulaklığınızı takıp, kısık seste gayet güzel bir şekilde dinleyebilirsiniz. Sonrasında da zaten kendinizi uykunun kollarına bırakırsınız. Adı gibi ebedi uyku olmasın da… Siteye en son 2018 yılında 2015 yılında yayınladıkları “Ordeal” albümlerini yazmışım Skepticism’in. Ondan önce de “Lead & Aether”i yazmıştım. Bugün ise Ordeal’den 6 yıl sonra çıkan albümleri “Companion”dan sizlere söz edeceğim. Bu albümü geçen yılki albüm kritik listeme eklemiştim fakat 2021 yılı içinde yazmaya yetiştirememiştim ne yazık ki. Albümü dinleme şerefine birkaç gün önce eriştim ve Funeral Doom Metal dinlemeyi özlediğimi fark ettim. Lafı daha fazla giriş bölümünde uzatmadan albümün detaylarına geçeyim.

Öncelikle hala bu türde başka herhangi bir grup bilmediğim ve denk gelmediğim için Skepticism’i kendi içinde değerlendiriyor olacağım. Ordeal’i çok beğenmiş biri olarak 6 yıl içindeki gelişimlerini elbette merak ediyordum. Fakat bu gelişimi daha net görmek için Ordeal’i bir daha dinlemem gerekti ve ben de öyle yaptım. Ordeal’i baştan sona dinledikten sonra Companion’u birkaç kez dinledim. Sanırım en büyük değişiklik olarak riff yazımlarına artık daha çok önem vermesi olmuş grubun. Normalde bu türün belirleyicisi yazılan riffler değildir. Adı üstünde Cenaze Metal’i olan bir türde duyulması gereken en yoğun şey kilise orgu sesidir. Companion’da da elbette bu org tınısı yoğun bir şekilde kulaklarımızda çınlıyor. Fakat bu defa riff yazımında da ciddi bir şekilde çeşitlilik görüyoruz. Bu riff çeşitliliği elbette müzikal açıdan çok iyi bir gelişme. Fakat Skepticism’in o aşırı düşük tempolu şarkılarında bir doz tempo artışını da beraberinde getirmiş. Çok ciddi bir tempo artışı olmasa da Ordeal’i dinledikten sonra Companion’u dinleyince bunu fark ediyorsunuz. Elbette diğer birçok türe göre yine oldukça düşük tempolu bir albüm dinliyorsunuz. Albümün en etkileyici noktası hiç şüphesiz o kasvetli atmosferi olmuş. Doğal olarak kasvetli olacak, Funeral Doom Metal’den başka bir atmosfer beklemek de saçma olur zaten. Kilise orgu ve çelloların yarattıkları müzikal ziyafet gerçekten de dinlenmeye değer. Özellikle benim gibi “Bach” seven biriyseniz ve Bach’ın kilise orgunda yarattıkları muazzam bestelere de hayranlık duyuyorsanız, o tür tınıların Metal ile birleşimini de seveceksinizdir. Zaten ben hep şunu savunurum, eğer Bach günümüzde yaşıyor olsaydı muhtemelen sağlam bir Metalci olurdu. Companion, prodüksiyon açısından da çok iyi bir kaliteye sahip. Her şey çok iyi bir şekilde kaydedilmiş ve albüm bütünüyle çok iyi bir sounda sahip. Yazılan sözler ise Skepticism’in klasik tarzını bizlere yansıtıyor. Acı, ölüm ve gerçeküstülük gibi konuları arkı sözlerinde barındırıyor.

Companion'u gerçekten çok beğendim. Bu türde tek bildiğim grup olan Skepticism’in kesinlikle çok başarılı bir grup olduğunu düşünüyorum. Neyse ki bunu sadece ben düşünmüyor olacağım ki birçok platforma grubun albümlerini hep yüksek notla değerlendirmiş. Companion da o albümlerden birisi olmuş. Dinledikçe ne derece derin bir müzikal yapıya sahip olduğunu anladığım bir albüm oldu. Bu albümü de hiç düşünmeden en sevdiğim albümler listesine attım. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 10/10