Albüm Kritik 658 (Flagras / Lohe)

Herkese selamlar! Bugün de 2022 yılı damgalı albümleri incelemeyi devam ediyorum. Listeme aldığım albümleri incelemeye sırasıyla devam ediyorum. Araya geçenlerde “Ghost”un “Impera”sını eklemiştim. Ghost, hala benim için yeri önemli gruplardan birisidir. Her ne kadar şu an ilgimi çok çeken şeyler yapmıyor olsalar da Ghost’u “Opus Eponymous” döneminden beri takip eden biri olarak ve beni müzik yapma konusunda da etkilemiş bir grup olması nedeniyle de hala özel bir yeri vardır. Tabi ki bugün sizlere bahsedeceğim grubun ne Ghost ile ne de Ghost’un yaptığı müzik türü ile uzaktan yakından alakası yok. Alman Black Metal grubu “Flagras” ve onların bu yıl çıkardıkları “Lohe” adlı albümlerinden sizlere söz edeceğim. Grubu bu albüm sayesinde tanımış oldum. Daha önce kendilerinin Metal camiasında olduklarını bile bilmiyordum. İşin garip tarafı ise grubun 2013 yılında kurulmuş olmasına rağmen ilk EP’lerini 2020 yılında çıkarmalarıdır. 2 yıl sonra ise Lohe ilk LP’leri olarak diskografilerindeki yerini almış. Albümü dün akşam dinlemeye başladım ve söyleyeceğim şeyleri kafamda plana oturttum. Şimdi kısaca sizlere Lohe hakkında düşüncelerimden bahsedeyim.

Öncelikle grubun Black Metal tarzı günümüz modern Avrupai Black Metal tarzı ile İskandinav Black Metal tarzı arasında bir yere sıkışmış durumda. Her iki coğrafyadaki Black Metal tınılarını da duyabiliyorsunuz. Benim için olumsuz bir anlam teşkil etmedi bu durum. Fakat albümdeki şarkıların uzun olması burada biraz can sıkıcı olmuş. Zira albümde bulunan 5 şarkı ne yazık ki riff çeşitliliği yönünden pek doyurucu değil. Prodüksiyon da pek kaliteli olmayınca böylesine uzun şarkıları dinlemek bir süre sonra can sıkıcı hale geliyor. Rİffler eğer daha etkileyici şekilde yazılsaydı, şarkılar her şeye rağmen daha güzel dinlenebilirdi. Çünkü biz biliyoruz ki tek sadece 2 riffler 7-8 dakikalık Black Metal şarkıları oluyor ve bunlar çok iyi iki rifften oluştuğu için de haliyle güzel güzel dinliyoruz. Bunun en önemli örneği hiç şüphesiz “Burzum”dur. Flagras’ın güçlü bir Metal anlayışı var. Bunu bu albümden rahatlıkla anlayabiliyorum. Fakat bu gücü ne yazık ki göstermekte yanlış bir yol izlemişler. Artık günümüzde Black Metal şarkıları eskisi gibi tek düze şarkılar değiller. Daha karmaşık riffler, daha güçlü atmosferler ve daha iyi prodüksiyonlarla dinlediğimiz Black Metal şarkıları bizleri daha çok etkiliyor. Eğer “Craft”, “Behexen” veya “Darkthrone” gibi bir grup değilseniz old-school prodüksiyon tarzı ile kumar oynuyorsunuz demektir.

Albümü dinlerken hep daha iyi olabilirmiş dediğim kısımlar oldu. Keşke şurası şöyle olsaymış, burası böyle olsaymış diye söylenip durdum. Elbette bunun karar merci ben değilim. Fakat yıllardır bu müzik türünü dinleyen biri olarak ve bu müzik türüyle uğraşan biri olarak da haliyle yorumlarımı getiriyorum. Flagras’ın tek başına başlayan bir solo projeden, çok adamlı bir gruba dönüşmesi de ilginç olmuş. Başlangıç için fena bir albüm değil Lohe. Fakat uzun süre dinlemeye kalkarsanız biraz sıkıcı bir hal alabiliyor. Bu albümü dinlemek için kafanızın boş olması ve ciddi bir anlamda Lohe’ye yoğunlaşmanız gerekiyor. Albümdeki davul performansını genel olarak başarılı buldum. Vokal konusunda da herhangi olumsuz bir şey diyemeyeceğim. Sadece gelişmesi gereken yer beste yazımları. Onların da bir sonraki albümde düzeleceğini veya daha doğru bir tabirle daha etkileyici olacağını düşünüyorum. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 7/10