Albüm Kritik 637 (Unleashed / No Sign of Life)

Herkese selamlar! Haftanın bu ilk gününde yine kendimi yorgun hissediyorum. Sanırım çalışma hayatından erken emekli olmam gerekiyor. Kendime ayıracak vakit bulmakta artık o kadar zorlanıyorum ki! Şu klavyenin başına oturup albüm kritiği yazmak istiyorum fakat yorgunluktan bir türlü kolumu kıpırdatamıyorum. Halbuki hiçbir işim olmasa ve bu işten gelir elde edebiliyor olsam zevkle yapacağım bir işim olmuş olurdu. Fakat hayaller aleminde yaşamaya da gerek yok. Metal içerikli bir siteden kim ne kadar para kazanmış ki bu ülkede ben kazanayım. Neyse bu kadar dramdan sonra bugün sizlere bahsetmek istediğim gruba ve onların 2021 yılında çıkarmış oldukları albümlere gelelim. İsveçli Death Metal grubu “Unleashed”in bu yıl çıkarmış oldukları albümleri “No Sign of Life”dan sizlere söz edeceğim. Unleashed’i 2021 yılı içinde siteye konuk etmiştim. 2018 yılında çıkardıkları albümleri “The Hunt for White Christ” albümleriyle. Bu albümleri ile tanımıştım zaten Unleashed’i de. Ne yazık ki The Hunt for White Chrsit benim yüzümü güldüren, kulaklarımı şenlendiren bir albüm olmamıştı. Hatta albümü dinlerken de epeyce bir sıkılmıştım. Zaten Unleashed’in nasıl bir Death Metal yaptığına da anlam verememiştim. İşte o anlama verememe kabızlığımdan kurtulmak için bir kez daha kulaklıklarımı kulağıma takıp yeni sayılabilecek, grubun son albümü No Sign of Life’ı dinledim.

Dinledim de ne oldu? Elime ne geçti? Umutlanmama değdi mi? Ne yazık ki elime ne bir şey geçti ne de umutlanmama değecek herhangi bir şey yine göremedim. Gerçekten bu yıla kötü albümlerin incelemesini yazarak başlamak biraz garip oldu. Her ne kadar bu albümler 2022 yılında çıkan albümlerin içinde yer almıyor olsa da işler biraz garipleşti diyebilirim. Unleashed’in yaptığı müzik kimlere ve nasıl hitap ediyor açıkçası pek anlamış değilim. Müzikal anlamda herhangi bir şekilde muazzam bir şey duyamadım ben. Yine yavan ve sıkıcı bir albüm dinlemiş olmanın büyük sıkıntısı vardı üzerimde. Kulağımdaki kulaklıkları çıkarıp atasım geliyordu. Albümden herhangi bir şarkıya ısınmayı o kadar çok istedim ki fakat günün sonunda vasat bir albümden öteye gidemedi benim için. Bu da haliyle benim duygularımın yine buraya olumsuz tezahürü şeklinde yansıyor. Yazılan riffler öylesine sığ ve kalitesiz olmuş ki “lan ben bu şarkıyı biye dinleyeyim bir daha” dedirtiyor. Daha albümün açılış şarkısında kocaman bir fiyasko dinleyeceğinizi anlıyorsunuz zaten. Hatta albümün açılış şarkısı olan “The King Lost His Crown” bir Death Metal şarkısından daha çok bir Metalcore şarkısını andırıyor. Metalcore olmasını kabullenip o minvalde bir değerlendirme yapmak istediğimde bile bu şarkıya tahammül edemedim. Yaratıcılık konusunda yerlerde sürünen bir albüm olması beni bir hayli irite etti bu gruptan. Bir de daha da içler acısı durum var. O da albümün temasının İskandinav Mitolojisine dayanıyor olması. Arkadaş bir bitmedi şu İskandinav mitlerinden beslenme olayı. Hiç mi yaratıcı bir şeyler bulamıyorsunuz? Bu kadar mı tema kabızlığı çekiyorsunuz? Önüne gelen Death Metal grubu Odin aşağı, Thor yukarı şarkılar yazıp duruyor. Zaten No Sign of Life’taki şarkı sözlerine de bakarsanız liseli arkadaşların oturup yazdığını düşünebilirsiniz. Gitar sololarından bazıları belki bu albümde beğenilebilecek müzikal partisyonlardandır diyebiliriz. Zaten Unleashed’in vokali olan “Hedlund”un sesini oldum olası sevmemiştim. Burada da yine kulaklarıma işkence etmeye devam etti. Davul çeşitlemeleri bile o kadar vasat ki albümü neresinden tutarsanız tutun elinizde kalıyor. Bu albüm de tıpkı 2018 yılında çıkardıkları The Hunt for White Christ gibi vasatlar kategorisine girmeye hak kazanıyor. Tebrikler!

Lafı daha fazla uzatmanın bir alemi yok. Bir daha Unleashed albümü dinler miyim bilmiyorum açıkçası. Fakat No Sign of Life ile bir kez daha suratımı ekşitmeyi başardılar. Bir başka yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 6/10