Albüm Kritik 619 (Obscura / A Valediction)

Herkese selamlar! Artık 2021 yılını yavaş yavaş noktalamak üzereyiz. Bu ülke açısından berbat bir yıl geçirdiğimiz aşikâr. Ama hani internette dolaşan bir resim var ya kötü günleri geride bıraktık sırada daha kötüleri var diye, hah işte esas dehşet verici günler hiç şüphesiz 2022 yılının tamamına yayılacak. Bu kadar karamsar düşünmek istemesem de her şeyin ortada oluşu hiç şüphesiz optimist bir şekilde düşünmeme fırsat vermiyor. Neyse en azından bu yıl çıkan Metal albümlerinden sizlere bahsettiklerimin çoğu beklentimizi karşıladığı için biz yine Metal sayesinde sanata tutunup, keyiflendik. Özellikle son zamanlarda incelediğim Metal albümleri beni oldukça memnun etti. Sene başında biraz dudak büzdüren albümlerin incelemelerini yazmış olsam da daha sonra ortam gayet güzel bir şekilde şenlendi. Bugün de size o şenliği devam ettiren albümlerden birinden söz etmek istiyorum. Varlığını uzun süredir bilsem de kendilerini dinlemeye bir türlü fırsatım olmadı. Sadece fırsat da değil aslında içimde pek bir istek de yoktu bu adamları dinlemek için. Bahsettiğim grubu zaten başlıktan da okudunuz, “Obscura”. 2002 yılından bu yana Progressive ve Technical Death Metal türleri altında üretim yapıyorlar. Bu zamana kadar yaptıkları albümler oldukça beğenilmiş. Yine ufak çaplı araştırmamda bunu anlamış oldum. Benim ise bugün söz edeceğim albümlerinin adı “A Valediction”. Bu yıl çıkardıkları bu albümü 3 gündür dinliyorum. Açıkçası siteye yazmak için fırsat bulsaydım muhtemelen daha erken okuyacaktınız. Neyse geç olsun güç olmasın. Şimdi giriş bölümünden ayrılıp esas olarak albüm hakkındaki düşüncelerime geçeyim ikinci paragrafta.

Progressive ve Technical Death Metal birlikteliğinden genellikle memnun olan biriyimdir. Özellikle canım enstrümanın hunharca kullanıldığı ve yaratıcılığın gözümüze gözümüze sokulduğu albümler dinlemek istediğinde bu türe sarılırım. Bu türde birçok grup dinledim. Burada hepsinin ismini sayamam belki ama dinlediklerim de genellikle beni mutlu etti. Fakat benim gibi sizler de Black Metal’e sevdalı biriyseniz günün sonunda buradaki muazzam virtüözlük bile sizi kesmiyor ve dinlemek için yine dönüp dolaşıp çiğ Black Metal soundunu arıyorsunuz. Bende durum en azından bu şekilde oluyor. Albümü dinlediğim süre boyunca genel olarak zevk aldım. Yazılan riffler elbette bu tür baz alındığında oldukça etkileyici ve kompleksler. Albümü bir enstrümantal albüm olarak çıkarsalarmış hiç şüphesiz kendisini yine aynı tatta dinlettirirmiş. Özellikle albümdeki basın kendisini buram buram belli ediyor oluşu ayrı bir zevk katıyor dinlemenize. Zaten ben de bu albümde en çok bas tonunu ve onun arka plandaki ufak tefek hınzırlıklarını sevdim. Vokal konusunda söyleyebileceğim herhangi farklı bir şey yok. Hemen hemen birçok Progressive Death Metal grubunda duyduğumuz ses aralığına sahip Kummerer. Genel olarak beğensem de vokal konusunda ön plana çıkan bir albüm olmadığı da aşikâr. Yazılan şarkılar gerçekten de virtüözlük olarak üst düzeyler. Fakat bana hissettirdikleri sıcak bir şey olmadı. Evet, bu şarkıları dinlediğimde vay be ne riff yazmışlar diyorum ama genel olarak albümün bütününe baktığım zaman ise bana hissi olarak çok fazla bir şey vermediklerini görüyorum. Manevi yönü zayıf, teknik yönü kuvvetli bir albüm desem çok da yanlış olmaz sanırım. Bu, albümdeki her enstrüman kullanımı üst düzey olduğu için prodüksiyonu da elbette ayı şekilde üst düzey olmak zorunda. Bu noktada da Obscura’nın iyi bir prodüksiyon ile A Valediction kaydettiklerini söyleyebilirim. Bu zamana kadar Obscura’yı dinlemediğim için gerçekten üzüldüm. Özellikle canım kompleks ve virtüözlük bir şeyler dinlemek istediğinde bu grup tercih edeceğim ilk seçeneklerden olur artık.

A Valediction, virtüözlük adına ve Progressive ve Technical Death Metal adına yapılmış en sağlam albümlerden birisi olmuş. Her ne kadar albümü bir kez dinleyip daha sonra dinlemek pek içimden gelmese de bu yazıyı yazmak için 3 gün boyunca günde en az 2 defa dinledim. Fakat duygusal olarak, bir şeyleri hissettirme adına A Valediction’ı çok yapay buldum. Eh, bu da bu türün handikaplarından biri sanırım. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 8/10