Albüm Kritik 603 (Aeon / God Ends Here)

Herkese selamlar! Death Metal gruplarıyla olan ilişkilerimi artık düzelttim sayılır. Elbette bu ara düzeltme işini Death Metal’in köklerine dönerek “Death” ve “Morbid Angel” gibi grupları dinleyerek gerçekleştirdim. İşin mantalitesini daha iyi kavradıktan sonra nispeten daha yeni oluşumların müzikal tarzlarına daha da hâkim olmaya başladım diyebilirim. Artık günümüzde Death Metal de tıpkı Black Metal gibi oldukça fazla varyasyonlara sahip olmaya başladı. İşin old-school tarzına denk gelmek pek de kolay olmasa da bugün sizlere bahsedeceğim grup Death Metal’in safkan halini icra ediyor. İsveçli “Aeon”un uzun bir aradan sonra çıkardığı yeni albümleri “God Ends Here”dan sizlere söz edeceğim.

2018 yılında siteye Aeon’un 2012 yılında çıkardıkları ve 2018 yılına kadar grubun çıkardığı son albümleri olan “Aeons Black” albümlerini yazmıştım. Zaten Aeons Black albümleriyle grubu keşfetmiştim. O albümü gerçekten beğenmiştim ve grubun daha öncesinde yaptığı albümleri de dinledim. Dinledim fakat siteye yazma işini gerçekleştiremedim. Zira öylesine çok albüm kritiği yazmam gerekiyordu ki haliyle Aeon’un önceki albümlerine yer vermem pek mümkün görünmüyordu. Eh, siteyi tek başıma kalkındırmaya çalıştığım için haliyle bu durumun oluşması da kaçınılmaz oluyor. Aeon’un yaptığı Black Metal’in oldukça sert bir tutuma sahip olması beni heyecanlandırmıştı. Hem yazılan rifflerin kaya gibi olması hem de prodüksiyon açısından oldukça doyurucu bir kaliteye sahip olmaları beni kendilerine bağlamaya yetmişti. Özellikle Aeons Black’in sağlam riffleri beni yeni Aeon albümü için heyecanlandırmıştı. Bazı kesim için o albüm ortalama bir albüm olarak gelmiş olsa da benim için gayet iyi bir deneyim yaşatmıştı. İşte bu yüzden de Aeon’un bir sonraki albümlerinde neler yapacağını merak ediyordum. Aradan geçen 9 yılın ardından nihayet God Ends Here geldi. Albümü 3 gündür dinliyorum. Siteye yazmak için aslında geç kaldım. Fakat bu süre zarfında albümü daha fazla dinleyerek düşüncelerimden tamamen emin oldum. God Ends Here bana biraz garip hisler yaşattı desem yeridir. Öncelikle albümün yine belli bir kalitenin üstünde şarkılardan oluştuğunu söylemek istiyorum. Öte yandan 2012 yılında yayınlanmış olan Aeons Black arasında öyle aman aman bir fark da göremedim. Hatta Aeons Black albümünü bir kez daha baştan sona kadar dinledim ve aslında herhangi bir ilerlemenin olmadığını gördüm. Aeon, yine aynı matematik düzleminde, aşırıya ve yenilikçi herhangi bir şeye kaçmadan standart bir Death Metal albümü sunmuş bizlere. Böyle olunca da bu albümü dinlemek bir süre sonra benim için üzücü bir hal almaya başladı. Zira herhangi bir şekilde üstüne konarak gelinmiş bir ilerleme görmüyorsunuz. Yerinde saymış bir grup izlenimi verdi Aeon bu defa bana. Aradan geçen 9 yıl belki de grup için God Ends Here’ı oldukça farklı görmesine neden olmuştur. Albümde iyi şarkılar var dediğim gibi. Fakat bu şarkılar yapısal olarak Aeons Black’teki şarkılara çok benziyor ve bu da benim için ne yazık ki olumsuz bir durum arz ediyor. Bunca yılın ardından gelen albüm bu olmamalıydı diye düşünüyorum. Albümdeki en güçlü şarkı albüme adını veren “God Ends Here” olmuş. Diğer şarkılar da dediğim gibi iyi düzeydeler ama God Ends Here gerçekten bu albümde sivrilmeyi başarıyor. Safkan Death Metal’in en kılçıksız halini bizlere sunuyor.

Aeon, iyi bir Death Metal grubu. Her ne kadar God Ends Here albümleri ile yeni bir şeyler sunamasalar da bizlere, albümü genel toplamda iyi bir konuma yerleştirebiliriz. Elbette öyle efsane bir konum değil dediğim. Grubun Aeons Black albümlerini dinlememiş birisi için gayet doyurucu bir albüm olarak gelecektir. Dinleyenler için ise normal bir Death Metal albümünden öteye gitmeyecektir. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!

Albüm Puanı: 7/10