Albüm Kritik 592 (Aara / Triade I: Eos)

Herkese selamlar! Geçen yıl kendilerini keşfettiğim için oldukça mutlu olduğum “Aara”nın bu yıl çıkardıkları yeni albümleri “Triade I: Eos” adlı albümlerinden sizlere söz edeceğim. Açıkçası Aara’nın bu yıl bir albüm çıkartacağını hiç sanmıyordum. Zira geçen yıl incelemiş olduğum albümleri “En Ergô Einai” 2020 yılında çıkmıştı. O albümleri ile zaten grubu tanıma fırsatı yakalamıştım. Özellikle görünüşleri ile beni Kubrick filmi olan “Eyes Wide Shut”ın o meşhur sahnesine alıp götürmüşlerdi. Görünüşleri ve yaptıkları müziği gerçekten beğendiğim için de bu grubu yakından takip etmeye karar vermiştim. Bugün ise bu yakın takibin sonucunda haberdar olduğum yeni albümleri Triade I: Eos’u sizlere anlatacağım. Açıkçası bu albümü dinlemeden önce içimde büyük umutlar ve çok güzel bir albüm dinleyeceğime dair neredeyse emin düşünceler vardı. Bu duygu ve düşüncelerimin ne yazık ki gerçekleşmesinde sorunlar yaşandı.

İsviçreli Atmospheric Black Metal oluşumu Aara öyle çok uzun yıllardır etrafta olan bir grup değil. 2018 yılından bu yana Metal camiasında varlığını gösteren ve o yıldan bu zamana kadar oldukça üretken olan bir grup. Özellikle tematik albümler yaratma konusunda çalıştıklarını ve bunun belki de en güzel örneğini 2020 yılında çıkardıkları albümleri ile verdiklerini söyleyebiliriz. Grubun yaptığı müzik gerçekten de atmosfer açısından oldukça iyi olsa da yazılan gitar riffleri ve müzikal perspektif öyle muazzam değildi. Yine de ortalama üstü şarkı yazımları ve bu şarkıları içinde yaşattıkları görkemli atmosferleri ile bütünsel olarak iyi şeyler yapıyorlar. Bu yıl çıkardıkları Triade I: Eos az önce yukarıda da dediğim gibi benim için biraz sürpriz oldu. Zira her yıl bir albüm çıkaracaklarını düşünmüyordum. Gerçi diskografilerine baktığımda da var oldukları zamandan bu yana her yıl bir albüm çıkarmışlar. Üretkenlik açısından mutlu eden bir grup Aara. Triade I: Eos’u mart ayında çıkarmalarına rağmen ben albümü henüz 2 gündür dinliyorum. Albümün çıktığından haberdardım fakat diğer albümler ile listem bir hayli yoğun olduğu için ancak sıra gelebildi Aara’ya. Albümü dediğim gibi iki gündür dinliyorum ve açıkçası hayal kırıklığı yaşıyorum. Zira önceki albümlerinin üzerine çok daha iyi şeyler koymalarını bekliyordum. Fakat üzerine koymak şöyle dursun aynı kalitede bir albüm yapmaktan bile uzak düşmüşler. Albümü dört kere dinledim ve dinlediğim her defasında da ne yazık ki sıkıldım ve memnuniyetsiz kaldım. Albüm bitince ben de derin bir oh çekiyor ve bir yandan da sinirleniyordum. Zira Aara potansiyeli yüksek bir grup ve böyle bir albümü nasıl içlerine sindirmişler bir türlü anlam veremedim. Albümdeki herhangi bir şarkıyı beğenerek dinlemedim. Resmen albümü mecburiyetten dinledim. Hatta son dinleyişimde artık iyi bir şeyler duyayım lütfen diye içimden geçirmiştim. Fakat olmadı. Albüm bütünüyle sıkıcı ve kötü bir atmosfere sahip. En azından kendisini dinlettirecek bir şarkı çıkar diye umut ediyorsunuz ama yine olmuyor. Tabi ki buradaki her albüm kritiği benim duyduklarımın yorumudur. Sizlerden bazıları belki de bu albümü beğenerek dinleyeceksiniz. Fakat yıllardır bu türü dinleyen ve yüzlerce albümü arkasında bırakmış biri olarak Triade I: Eos’un kesinlikle vasat bir albüm olduğunu söyleyebilirim. Yazılan melodik riffler bile öylesine cılız ki sadece iç gıcıklayıcı sesler işitiyorsunuz. Bu da albümden daha da soğumanıza neden oluyor.

Aara, 2020 yılında çıkardıkları “En Ergô Einai” ile beni kendilerine bağlamış ve bir sonraki albümlerini beklediğim bir grup haline gelmişti. Fakat bugün geldiğimiz noktada grubun açıkçası tökezlediğini görüyorum. Bunun kalıcı bir şey olduğunu düşünmüyorum. Grubun eleştirileri iyi bir şekilde göz önüne alacağını ve çok daha iyi bir albümle bir sonraki sene bizleri selamlayacağını umuyorum. Triade I: Eos ne yazık ki bu yıl dinlediğimi en vasat albümlerden birisi oldu. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 5/10