Albüm Kritik 573 (Fear Factory / Aggression Continuum)

Herkese selamlar! Bugün, bu sitede ilk deva bir Industrial Metal grubundan ve onların bu yıl çıkarmış oldukları albümden söz edeceğim. Industrial Metal’i hayatım boyunca neredeyse hiç dinlemedim. Açıkçası dinlemeyi de düşünmüyordum. Fakat çok önceden, lise yıllarımda “Fear Factory” adlı bir grubun “Obsolete” albümünün kapak resmini Nokia 6300 telefonumda uzunca bir süredir duvar kâğıdı olarak kullanmıştım. Nereden esti bilmiyorum ama o grubun Fear Factory olduğu bir anda aklıma geldi. Öncesinde elbette eski telefonlardan konuşuyorduk. Birden o albüm kapak resmi duvar kâğıdı olarak gözümün önünde belirdi. Ben de bu anıya ithafta bulunmak için herhangi bir Fear Factory albümün yazmak için Spotify’da grubun diskografisine bakıyordum. Bu yıl bir albüm çıkardıklarını gördüğümde ise o halde sondan başlasam iyi olacak dedim. Neden Obsolete albümünü yazmak istemedim bilmiyorum. Belki de bende güzel anılar uyandıran o kapak resminin ardında pek de iyi bir albüm dinlemeyeceğim korkusu buna engel oldu. Bu kadar dramdan sonra isterseniz grubun bu yıl çıkardığı albümleri “Aggression Continuum” albümlerinin içine giriş yapalım.

Fear Factory, köklü bir Metal grubu olarak yıllardır bu camiada üretkenliğine devam ediyor. Özellikle bu gruptan daha önce tanıdığım ve kullandığı gitarlar ile dibimi düşüren “Dino Cazares” Fear Factory çatısında oldukça sevdiğim bir adamdır. Grubu her ne kadar dinlemesem de daha önce Dino’nun gitar çalışını bolca izlemiştim. Özellikle 8 telli gitarlarla olan ilişkisine gıpta etmiyor değilim. Industrial Metal denince sizin aklınıza ne geliyor bilmiyorum ama benim aklıma teknoloji çağının getirdiklerini baz alan ve modern makineleşmeyi savunan bir tür geliyor. Bunu müziğe indirgemek için ise hiç şüphesiz yapmalara gereken şey ses teknolojilerinden ve efektlerden oldukça fazla faydalanmaları gerekir. Fear Factory’de bu dediğim yansımaları görüyor olsam da çok fazla bir oranda görmediğimi de söylemeliyim. Özellikle Groove’un da bolca içinde olduğu şarkıları dinlerken kulağınızda yankılanan şeyin bütünüyle robotik bir müzik olmaması beni mutlu etti. Albümün baştan sona tok bir sounda sahip olması da yine bu türün etkilerinden birisi olsa gerek. Yazılan rifflerin çok kallavi olduklarını veya daha doğru bir söyleyiş ile kompleks olduklarını söyleyemeyeceğim. Daha çok kafanızı sallatan ve modern bir Metal dinlediğinizi sonuna kadar hissettiren tarzdalar. Zaten davul ve gitarların eşlenik oluşları hafiften “Djent” denilen türden de esintiler taşımıyor değil. O türü de hiç sevmem orası ayrı. Bunu deyince de birçok kişi ne, nasıl sevmezsin diye üstüme çullanıyor. Neyse alıştım zaten bu tür şeylere. Aggression Continuum’u gerçekten sevdim. Albümü dinlemek beni oldukça mutlu etti. Yazılan riffler her ne kadar çok kompleks olmasa da albümün bütününe işleyen o vahşi ve güçlü yapı bu riff konusuna çok takılıp kalmamanızı sağlıyor. Vokal konusunda da oldukça mutlu oldum. Hem brutal hem de temiz vokalde gayet iyi bir iş çıkarmış “Burton C. Bell”.

Amerikalı Industrial Metal grubu Fear Factory’i ilk defa Aggression Continuum albümleri ile dinledim. 1990 yılından bu yana buralarda varlığını gösteren bir grubu 2021 yılında iyi bir albüm ile dinlemeye başlamak bence bir kayıp değil. Hele benim Industrial Metal’e olan nemrutluğumu kırması da ayrı bir güzellik oldu. Teşekkürler Fear Factory. Bir de bu yılın en iyi albümlerinden birisi Aggression Continuum olabilir. Bunu da söyleyerek hoşça kalın diyorum!

Albüm Puanı: 9/10