Albüm Kritik 521 (Neptune / Frames)

Herkese selamlar, bugün Black Metal albümü incelemeyeceğim. Burasının bir Black Metal cehennemine dönüştüğünün farkındayım. Peki, pişman mıyım? Asla! Yine de kısa bir mola vermek gerekiyor. Black Metal albümlerini art arda incelediğimde ve buraya yazdığımda haliyle diğer türlerde neler olup bittiğine dair pek bir fikrim olmamaya başlıyor. Bu yüzden de bugün daha sofistike bir albümden sizlere söz edeceğim. Nispeten sofistike diyebiliriz buna. İtalya ve Avustralya ortak yapımı grubumuz “Neptune” ve onların geçen ay çıkardıkları albümleri “Frames”ten sizlere söz edeceğim. Bir Melodic Black Metal ve Metalcore sentezi albüm olduğunu hemen yazının girişinde belirtmek istiyorum. Neptune’den daha önce haberdar değildim. Yaklaşık 10 günce önce inceleme listeme almıştım. 2021 yılında albüm çıkaran Metal grupları araştırırken karşıma çıkmış ve ben de neden olmasın demiştim. Şimdi albümün içine şöyle bir giriş yapalım.

Öncelikle albüm oldukça abuk bir şekilde açılış yapıyor. Albümün açılış şarkısı “Farewell”in prodüksiyonu sanki bilerek kötü kaydedilmiş gibi. Albümü iki defa baştan sona dinledim. Hani benim kulaklarda mı bir sıkıntı var acaba diye. Fakat ne yazık ki sadece o şarkıya özel prodüksiyonun kötü bir formda olmasını anlayamadım. Sound olarak bütün şarkılar elbette aynı form üzerinde yer alıyor. Fakat Farewell’deki boğukluk gerçekten çok garip. Bu yüzden de daha albümün açılış şarkısında böyle olunca albümün geri kalanında bir anda umudu kesiyorsunuz. Neyse ki ben sabırlı davrandım ve albümü ilk defa baştan sona dinlediğimde albümün aslında iyi düzeyde bir albüm olduğunu fark ettim. Fakat sound olarak bu kadar boğuk ve tok bir sesle kaydedilmesine açıkçası pek memnun olmadım. Bu albümü 3 farklı kulaklık, 2 farklı cihazda dinlediğimi de buraya yazayım. Sonra senin cihazlarında bir sıkıntı var denmesin. Prodüksiyon olarak albüm beni mutsuz etmiş olsa da gene olarak Melodic Death Metal ve Metalcore uyumunu iyi bulduğumu söylemeliyim. Albüm, bütünde gayet iyi rifflerden oluşan şarkılardan meydana geliyor. Yer yer senfonik öğeler denemeleri birazcık irite etse de beni, bu durumu çok abartmadıkları için kabul edilebilir buluyorum. Bas gitarın bu albümde boğuk bir sesten ibaret olmasına anlam veremedim. Yani bu tür kaslı müzik türlerinde bas gitarın çok daha etkin rol alması gerektiğini düşünüyorum. Fakat Neptune sadece arkada ortamı boğan ve rifflerin bile üstüne çıkabilecek bir uğultu veren bir enstrüman olarak yer almasını istemiş albümde. Yazılan melodik riffler ve gitar sololarını ise genel olarak yeterli buldum. Açıkçası dinlerken beni sıkmadı ve dinlemekten de mutlu oldum. Davul konusunda da öyle çok farklı şeyler duymuyoruz belki ama şarkılardaki agresifliğini ve etkinliğini iyi bir şekilde gösteriyor.

1999 yılından bu yana müzik yapıyor Neptune. Fakat yaklaşık 22 yıllık bir grup olmalarına rağmen Frames grubun 3. LP’si oluyor. Öncesinde bir demo ve bir EP var. Üretkenlik açısından grup ne yazık ki çok aktif değil. Kendi tercihleri tabi ki bu ama Metal camiasında ısrarla albümleri beklenen bir grup olduğunu da sanmıyorum Neptune’ün. Bu tutumları nedeniyle de hepten kendilerini unutturma riskleri var. Özetleyecek olursam albüm prodüksiyon ve bas gitar hariç gerek riffleri, gerek vokal performansları ve gerekse de davulun şarkılarda gayet tatminkar oluşuyla ortalamanın üstünde bir albüm olduğu açık. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!

Albüm Puanı: 7/10