Bazen yazılarımda sizlere bazı grupları ertelediğim için kendimi suçlu hissediyorum diye. O grupların aslında gayet iyi albümleri olduğunu bildiğim veya duyduğum halde bir türlü sitede albümlerine yer vermemiş olmamdan dolayı kendi kendimi çoğu kez eleştirdim. Fakat bazı grupları da neden dinlemediğimi bir kez daha onların bir albümlerini dinleyerek farkına varıyorum. Buna yakın zamandaki en iyi örnek “Kvelertak”tır. İşte bir hayal kırıklığı ve dinlemeyi bir daha asla düşünmeyeceğim bir grup ile daha karşı karşıya kaldım. Büyük bir çoğunluğun yerlere göklere sığdıramadığı “Katatonia”yı sitede ağırlıyorum. Bu yıl çıkardıkları albümleri “City Burials”tan sizlere söz edeceğim.
Katatonia'nın çok fazla evrim geçirdiğini düşünüyorum. Zaten bu yazıyı yazmadan önce de derinlemesine bir araştırma yaptım. Gerçekten de böyle bir durumun söz konusu olduğunu görünce de düşüncelerimi teyit etmiş oldum. Katatonia’yı hiçbir zaman ciddi bir şekilde dinlemedim. Birkaç şarkısına denk geldiğim zaman dinlemiş ve pek de keyif almamıştım. Grubun yaptığı tür zaten Doom tarzına yakındı. Yakındı diyorum çünkü benim dinlediğim Katatonia şarkıları ilk albümlerindendi. Şu anki yaptığı müziği hiçbir şekilde “Metal”in herhangi bir kategorisine koymam mümkün değil. Grup, Doom ve Death Metal sentezi ile bu müziğe giriş yapmış sonrasında ise Gothic, Alternative, Progressive Rock tarzında işler ortaya koymaya başlamıştır. Bana sorarsanız City Burials tam olarak bir Rock albümü de değildir. Atmosferik Pop Rock diye bir şey var mı bilmiyorum ama bu grup onun yaratıcısı olabilir. Fakat bu Pop Rock öyle neşeli olandan değil tam tersine oldukça kederli ve depresif bir tarzda icra edilenden biri. Davulun bile yer yer R&B tarzda kayıtla yapılmış olması albümü dinlerken canımın sıkılmasına oldukça katkıda bulunmuş oldu. Bu albümü birkaç kez dinledim. Evet, yine sancılı bir dinleme sürecini birkaç defaya çıkarttım. Çünkü beni yakalayacak veya uzaktan da olsa Metal ve Rock’a yaklaşacak bir şeyler bulmak istedim. Albümün açılış şarkısı “fena değil gibi” bir hissiyat uyandırsa da geri kalan şarkıların birçoğu bu varsayımı yerle bir etmeyi çok iyi bir şekilde başarıyor.
Katatonia, kategorilere sığmayan bir grup diye yazılıp çizilmiş bir yerde. İyi de o yazılıp çizilen yerlerin hepsi Metal ve Rock albümleri eleştiren yerler. Yani belli başlı bir sınıflandırmayı daha siteler kendi içinde yaparken, nasıl olur da Katatonia hiçbir kategoriye sığmayan muazzam bir grup olabilir ki? Bence burada aşırı doz popüler olma enjektesini görüyoruz. En azından ben görüyorum. Bu tür albümleri dinlemek için geniş yelpazede bir dinleyici olmak gerekiyor. Benim dinlediğim müzik türü iki elin parmak sayısını geçmez. Özellikle bu albümü Metal grubu olarak bilinen bir grup çıkarıyorsa elbette allah yarattı demeden eleştireceğim. Albüm kesinlikle yaşatmak istediği o depresif ve kederli atmosferi iyi bir şekilde veriyor. Zaten en iyi unsuru bana kalırsa da bu. Vokal ve geri kalan enstrümanların öyle muazzam işler yaptığını söylemek büyük bir yalandan öteye gitmez. Katatonia canı nasıl bir müzik yapmak istiyorsa onu yapmış. Buna saygım sonsuzdur. Fakat bunun bir Rock & Metal albümü olduğuna inanmamı kimse beklemesin. City Burials madem bu kategoriye giren bir albüm, madem ki bu kategoride değerlendirmiş eleştirmenler, ben de hiçbir endişe duymadan bu albümün vasat bir Metal albümü olduğunu söylüyorum sizlere. Bir metal dinleyicisi için kesinlikle büyük bir zaman kaybı olmaktan başka bir şey değil.
Özetle; ayırdığım zaman için pişmanım. Katatonia’yı da tıpkı Kvelertak için aldığım karar gibi bir daha dinlememek üzere camdan dışarı fırlatıyorum. Sert bir tutum olarak görebilirsiniz. Unutmayın ki her eleştiri yazan kişi objektif olarak baksa da albümlere kendi duyguları ve duyduklarıyla yazar. Görüşmek üzere hoşça kalın!
Yorumlar
Yorum Gönder