Albüm Kritik 390 (Merrimack / Omegaphilia)

Black Metal’in yükseldiği en güzide ülkelerden biri olan Fransa’dayız. Polonya ile birlikte Avrupa’nın karanlık müziğini üreten bu iki ülkeye ne kadar şükretsek azdır. Atmosferik tınıların inanılmaz harmonisi ve yazılan şarkı sözlerinin iç karartıcı, depresif, ürkünç ve ağıtsal temaları ile birlikte Black Metal’in vizyonunu ve çehresini değiştirdi bu iki ülke. Fransız “Merrimack” adlı iblis oluşumun 2017 yılında çıkardıkları “Omegaphilia” adlı albümlerinden birazcık söz edeceğim sizlere.

Normalde bu yıl çıkan albümleri sıralamam gerekiyordu ardı ardına fakat Merrimack ile geçen hafta tanışıp ve Omegaphilia albümlerinden etkilendiğim için bir an önce burada düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istedim. Merrimack’in yaptığı Black Metal için birçok tabir yazabilirim buraya. Fakat sanırım en iyi tabir “Şeytanın Fransız Bekçileri” olabilir. Gerçekten de öyle tekinsiz bir grup ki, dinlediğiniz her şarkıda bunu çok rahat hissediyorsunuz. Öyle fütursuz bir ruh haline sahipler ki sanki kalplerinin yerinde pentagram yıldızı var ve o yıldız alev alev yanıyor. Şarkı sözlerini incelediğim zaman da zaten ne kadar şeytan sevici olduklarını daha da özümsedim. Black Metal’in en eski teması olan satanizm, şeytan övücülük ve tapınması gibi unsurlardan besleniyor Merrimack de. Bunun yanında gnostik düşüncelerin şiirsel anlatımı da yok değil. Fakat ana tema dediğim gibi şeytanın yüceliği oluyor. 1994 yılından bu yana Black Metal icra eden bir grup Merrimack. İkinci dalga Black Metal gruplarından kendileri. Black Metal’in tek düzeliğini ve sürekli kendini tekrar eden yapısını barındırmalarının yanında yaratıcılıklarını da şarkılarında gösteriyor grubumuz. Gerek riff çeşitliliği gerek davul kullanımı konusunda belli kalıplara sıkışık kalmak yerine daha cesur ve daha tekinsiz işlere imza atıyorlar.

Albümü dinlediğim süre boyunca hissettiklerim oldukça olumlu yönde oldu. İlk olarak şarkı yazımlarından bahsetmek istiyorum. Black Metal’in o çiğ ve kaotik riff düzeneği Merrimack’in ana iskeletini oluşturuyor. Yazılan riffler gerçekten de yer yer sizi ürpertebiliyor. Şeytanın müziğini yaptıklarının farkındalar ve bunu ellerinden geldiğin dehşetengiz bir şekilde dinleyenlerine sunmuşlar. Açıkçası benim çok hoşuma gitti. Yer yer ağıtlar, yer yer öfkeli bağırışlar ve yer yer de ilahi bir şekilde şarkılar dile getiriliyor. Oldukça ruhani bir hava verilmiş. İngilizce ve Fransızca sentezli şarkılar dinliyorsunuz. Albüm, kabile büyücülerinin tılsımlarını yakarıyormuş gibi bir havada başlıyor. Daha işlerin çirkinleşeceğini o anda anlıyorsunuz zaten. Kabile reisi sanki kötü ruhları çağırıyor ve o kötü ruhlara ruhunu satıyormuş gibi destansı bir hava var. “Cauterizing Cosmos” adlı bu şarkının riffleri de öylesine muazzam ki, bir süre kendimi kaybetmiş vaziyette buldum. Öylesine güzel kurgulanmış ve öylesine güzel bir atmosfer ile sunulmuş ki şarkı kendinizi bir şeytan çıkarma ayininde sanabilirsiniz.

Albüm prodüksiyon olarak gayet başarılı olmuş. Retro bir sound yerine çiğ gitar tonları ile modern bir prodüksiyon ile şarkıları kaydetmişler. Albümdeki her öğe çok iyi ve çok aktif bir şekilde yer alıyor. Gerçi bas gitar için bunu diyemeyiz belki. Evet, yer yer sesini biraz duyuyor olsak da genelde geri planda üstüne düşeni yapıyor. Ben yazılan besteleri çok sevdim. Fakat bence albümün en önemli unsuru kalıpların dışına çıkabilen davulu olmuş. 7 şarkı bulunan bu albüm bir Black Metal seven biri olarak zevkle dinledim. Elbette muazzam bir albüm diyemem. Yaratıcılık konusunda yaptıklarına saygım sonsuz olsa da bu konuda çok daha iyilerini dinledim. Fakat Black Metal’in şeytani profilini oldukça sağlam ve çeşitlemeleri bol bir şekilde dinleyenlerine sunmayı başarıyor Merrimack. Dinlemekten zevk aldığım bu albümü sizlere de öneriyor ve şimdilik sizlere veda ediyorum.

Albüm Puanı: 7,5/10