Albüm Kritik 388 (Death Angel / Humanicide)

Merhaba dostlarım, bugün sizler için Thrash Metal’in yöresine giriyorum. Uzun zamandır beklettiğim bir albümü nihayet sizlerle paylaşacağım. Aslına bakarsanız albümü yazmamayı düşünmüştüm bir ara. Fakat bunun yerine ertelemeye karar verdim. Zira arada kaynayıp gitsin istemedim. Amerikalı köklü Thrash Metal gruplarından “Death Angel”ın bu yıl Mayıs ayında çıkardığı “Humanicide” albümlerinden sizlere söz edeceğim.

Daha önce sitede bir önceki albümleri “The Evil Divide” (2016) adlı albümlerini yazmıştım grubun. Ortalama bir albüm olduğundan söz etmiştim. Zira albümü epeydir dinlemiyorum. Gerçi Death Angel’ı uzun süredir zaten çalma listeme dahil etmiyordum. Humanicide ile birlikte tekrar Thrash tınılarını kulaklarıma zerk etmeye başladım. Özellikle son birkaç gündür yoğun bir şekilde dinliyorum. “Metallica”nın önderliğinde ortaya çıkan Thrash Metal, günümüzde oldukça geri planda kalmıştır ve pas tutmaya yüz tutmuştur adeta. Thrash Metal’den türeyen nice Metal türleri almış başını giderken özellikle old-school Thrash Metal tarihin tozlu sayfalarına karışmaya adım adım yaklaşmaktadır. Metallica’yı hariç tutarsak geriye kalan birçok Thrash Metal grubu ne yazık ki çok da el üstünde tutulmuyorlar artık. Bunun elbette birçok nedeni var. Fakat benim gözlemlediğim en önemli neden kesinlikle Thrash Metal’in çağın gerisinde kaldığıdır. Evet, hızlı rifflerin bizleri gaza getirdiği doğru fakat bu riffler hiçbir yenilik sunmadan sadece sırtını hıza dayatılmış bir şekilde şarkılarla bütünleşince haliyle beklenen etki yaratılmıyor. Bir de Thrash Metal gruplarının yazdığı şarkı sözleri genellikle bir birlerine benziyor (Slayer hariç). Farklı bir şeyler bulmak baya zor bir hal alıyor. Death Angel da saydığım bütün bu negatif eleştirilerin hepsini bünyesinde taşıyor. Acı ama gerçek!

Death Angel, varlığını sürdüren ve yaptıkları ile nispeten daha umut verici bir konumda yer alıyor. Thrash Metal sevmek demek sanırım sadece bu türe bağlı olmak demek. Ya da hiçbir ekstrem tür dinlemeden sadece Heavy Metal, Thrash Metal, Hard Rock, Doom Metal gibi daha normal Metal türlerine yoğunlaşmak anlamına geliyor. Çünkü kendimi düşünüyorum ve ekstrem türlerin hayatımda daha fazla önem arz etmeye başlamasından bu yana Thrash Metal benim için zincirin son halkası olarak kaldı. Belki çok acımasızca bir yargı oldu ama ne yazık ki benim şahsi fikrim bu yönde. Humanicide’i dinlediğim süre boyunca Thrash Metal özlemini çekmediğimi anladım. Aslına bakarsanız bu türden bayağı bir uzaklaşmışım. Eğriye eğri, doğruya doğru bugün Metallica ve "Slayer" harici herhangi bir Thrash grubunun çıkaracağı albüm ne yazık ki pek ilgimi çekmiyor. Death Angel’ı daha önce sitede ağırladığım için ve The Evild Divide’dan farklı neler yapmışlar diye merak ettiğim için tekrar burada ağırlıyorum. Fakat Humanicide ne yazık ki bir önceki albümlerinden pek de farklı bir şablonda değil. Yazılan riffler ortalama düzeyde olmuş. Atmosferik hiçbir şey yok elbette. Araya serpiştirilen akustik tınılar ve piyano partisyonlarını atmosfer yaratmaktan sayamayacağım. Zira Death Angel’ın da bunun için özellikle var ettiğini düşünmüyorum. Albümde yer alan şarkılar çok rahat bir şekilde dinleniyor. Kendinizi albüme kaptırıyorsunuz. Fakat bu tamamen şarkıların hızından ve sürelerinin kısalığından kaynaklanan bir durum dostlarım. Şarkılar sırf bu sebeplerden dolayı yağ gibi akıyor.

Albümün prodüksiyonu gayet başarılı olmuş. Her şey çok berrak bir şekilde kulaklarınızda yankılanıyor. Gitar soloları çok zayıf kalmış. Bir Thrash Metal grubundan beklenilmeyecek düzeyde zayıflar hem de. Ya da ben çok iyilerini dinlediğim için sanırım Death Angel biraz hayal kırıklığına uğrattı. Albümde ki en zayıf halka ise hiç şüphesiz vokaller olmuş. “Mark Osegueda” gerçekten de sıradan bir performans sergilemiş. Vokal kısımları şarkıların en kulak tırmalayan yanları olmuş. 11 şarkıdan oluşuyor Humanicide. Beni yeteri kadar tatmin etmese de, yine de dinlenebilir ve enerjik dakikalar yaşatabilir sizlere bu albüm. Bundan dolayı vasat bir albüm diyemeyeceğim. Dersem büyük haksızlık olur zaten. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!

Albüm Puanı: 7/10