Albüm Kritik 358 (Özlem Tekin / Kargalar)

Merhaba sevgili dostlarım, dün sizlerin huzuruna sunduğum muhteşem grup Mgła’nın “With Heart Towards None” adlı albümünden sonra bugün sizlere bir yerli albümden söz edeceğim. Evet, çok nadir yaptığım bir şey bu biliyorum. Fakat birkaç gündür dinlemekten oldukça zevk aldığım ve ülkede böyle güzel bir Heavy Metal albümüne denk geldiğim için de ayrıca mutlu olduğum bir albümü sizlerle paylaşacağım. Elbette yerli Heavy Metal gruplarının yaptıkları iyi albümler ülkede var fakat beni çok fazla tatmin ettiklerini söyleyemem. Bir de hepimizin tanıdığı bir Rock kadını olan “Özlem Tekin”den böylesine sert bir albüm duyduğum için elbette sitede yer vermek istedim. Özlem Tekin ve 2013 yılında çıkardığı “Kargalar” adlı albümünü irdelemeye başlıyoruz.

Yerli albümleri dinlemek benim için başka bir sınav oluyor. Zira genelde ortalama albümler dinliyoruz ve bu da haliyle biraz yerli albümlerden uzak durmamıza neden oluyor. En azından benim için öyle. Tabi ki bu bahsettiğim Metal albümleri için geçerli. Çünkü Rock ve Rock’ın alt kategorilerinde gayet başarılı albümler yapılmaya başlandı artık. Ekstrem türlerde de artık bazı şeyleri aşmış durumdayız. Örneğin birebir taklit etmek yerine yurt dışında var olan grupları, daha özgün patikalara sapmaya başladık. Bu da haliyle kaliteyi yükseltiyor. Özlem Tekin deyince benim aklıma daha alternatif türlerde bir şeyler yapan bir kadın geliyordu. Bundan önce çıkardığı albümler de zaten dediğim gibi imiş. Fakat ne olduysa Özlemciğim Heavy Metal albümü yapmaya karar vermiş. Elbette Özlem Tekin’in Rock ve Metal dünyasına oldukça hakim olduğunu biliyoruz. Zira gerek tarzı gerekse de bu albümde de şahit olduğum şarkı yazım potansiyeli ile gerçekten de ülke adına oldukça umut veren bir müzisyen. Müzisyendi demem lazım sanırım. Kendisi artık müzik ile uğraşmıyor. Kargalar albümü de Özlem’in son albümüdür.

Evet, Özlem tekin oldukça sert bir albüm ile 2013 yılına merhaba demiş. Bu oldukça sert kavramını Özlem’in o zamana kadar çıkarmış olduğu albümler arasında değerlendiriyorum. Zira daha sert albümleri elbette de yerli gruplardan dinledik. Özlem’in Heavy Metal yoluna sapmış olması aslında içinde o zamana kadar olan tutkuyu salık vermesinden başka bir şey değil. Bana biraz Opeth’in seksi adamı “Akerfeldt”in Progressive Metal yaparken esas gönlünde yatan aslan olan Death Metal’i “Bloodbath” ile kusmasını anımsattı. Artık Bloodbath’te Mikael Akerfeldt yok ama olsun. Kargalar, 7 şarkıdan oluşan bir albüm. Aslına bakarsanız albümde 10 şarkı var. Bunlardan son üç şarkı “Kargalar, Dünyam ve Asker”in remix versiyonları. “Kime Ne” ve “Tarlalar” adlı şarkılar ise önceki Özlem Tekin albümlerinden alınıp, tekrar uyarlanmış. Yani geriye bu albüm için yazılmış 5 şarkı kalıyor. Bu da aslında bize bir albümden ziyade bir EP olduğunu gösteriyor. Albüm safkan bir Heavy Metal albümü değil. Old-school bir Heavy Metal albümü de hiç değil doğal olarak. Aralara serpiştirilmiş Nu Metal (ne yazık ki), Hard Rock ve Metalcore baharatları da var. Açıkçası Nu Metal esintileri hiç olmasaymış çok daha mutlu olurdum. Neyse pek fazla coşmamış Özlem Nu Metal ile. Ağırlıklı olarak elbette Heavy Metal dinliyorsunuz. Prodüksiyon olarak gayet başarılı bir iş ortaya konmuş. Her şey gümbür gümbür kulaklarınızda çınlıyor. Gitarların soundu modern bir sound ile kulaklarınızda var oluyor. Murder King’den de tanıdığım “Özhan Denenç” de Kargalar albümünde besteleri olan bir diğer isim. Fakat albümde hangi şarkılar Özlem’in hangi şarkılar Özhan’ın ne yazık ki belli değil. Zaten albüm hakkında neredeyse hiç inceleme yazılmamış ve doğru düzgün bir bilgi de yok. Bu duruma şahsen üzüldüm. Zira oldukça kuvvetli bir albüm ıskarta edilmiş resmen.

Bestelerin çoğunu Özlem yapmıştır diye düşünüyorum. Yazılan riffler ve melodik partisyonlar gerçekten ayakta alkışlanmalı. Albümdeki 7 şarkı baştan sona çok uyumlu bir şekilde ilerliyor. Özellikle albümün altıncı şarkısı “Dünyam” bence bu ülkede yazılmış en iyi Metal işlerinden biri olabilir. Beste ve güfte uyumuna da hayran kaldım. Özlem Tekin’in feminist söz yazarlığı da bir başka beğendiğim nokta oldu. Oldukça sert bir tutum sergiliyor ve her şarkısında lafını esirgemeden “pat küt” sözlerini söylüyor. Sadece feminizm manifestosu değil elbette albüm. Baştan sona bir başkaldırı ve soysuz düzene müzik ile sövüş. Özlem’in sesi ise olağan üstü bir şekilde her şarkıda gövde gösterisi yapmış. Aslına bakarsanız bu oldukça geç kalmış bir Özlem Tekin albümü olmuş. Çünkü böylesine Müzik dağarcığı yüksek bir insanın bu türde daha önceden de birkaç albüm sunmasını isterdi gönlüm. Albümün en kötü yanı ise son üç remix şarkıları oluyor. Neden böyle bir işe girişmiş açıkçası pek anlam veremedim. Vasat ötesi düzenleme ile albüme konması ve kaya gibi şarkılardan sonra 3 saçma sapan remix şarkı ile albümü bitiriyor olmak beni fazlası ile üzdü. Bunu ne yazık ki görmezden gelemeyeceğim albüm puanlamasında. Bir diğer şikayet edeceğim konu ise albüm kapak resmi olacak. Bireysel müzik yapan Rock ve Metal insanlarının albüm kapaklarında kendi fotoğraflarının olması kadar yitik bir şey daha yok bana göre. Zira bu güzel albüm için bir sanat ortaya konabilir ve albüm kapak resmi olarak taçlandırılabilinirdi.

Özetle, albüm 7 şarkılık harikulade bir performans sergiliyor. Son üç remix ile her ne kadar bu güzelliğin üstüne çamur atılıyor olsa da diğer şarkıların hatırına katlanılabilir. Albümün en iyi şarkısı ise yukarıda da adını telaffuz ettiğim “Dünyam” kesinlikle. Özellikle nakarat kısmındaki o riff gerçekten mükemmel olmuş. Bir başka yazıda görüşene dek hoşça kalın!

Albüm Puanı: 8/10