Beş çekik gözlü dostumuzdan oluşan Avhath’a elbette Spotify sayesinde denk geldim. Grubu hiç dinlemeden listeye aldım. Bunu neden yaptığımı ben de bilmiyorum. Fakat bazen esiyor böyle. Grubun yaptığı türün Black Metal ile alakalı olmasından olabilir sanırım. Büyük ihtimalle ondandır zaten. 2012 yılından bu yana Metal ile uğraşıyormuş Avhath. Genellikle ortaklaşa işler veya EP’ler ile yollarına devam etmiş grubumuz. Grubun oldukça ilginç bir tarzı var. Aslına bakarsanız bu tarzda bir iki gruba daha denk gelmiştim. Oldukça sıradan rifflerle yazılan ve gain (cızırtı) ayarının yüksek dozda olduğu gitarlarla kaydedilen şarkılardan oluşuyor albüm. Çok fazla riff çeşitlemeleri yapılmadan, birkaç riffin üstüne derinlerden bağıran bir adamın sesi var. Bu da grubumuzu diğer Black Metal gruplarından biraz daha farklı kılıyor. Çok değil ama. Sürekli derinlerde bağıran bir adamın sesini duymak bazen sinir bozucu olabiliyor. Özellikle Avhath gibi riff yazma konusunda çok fazla mesai harcamayan grupları dinlerken. Yaptıkları tür için aslında sadece Black Metal diyemeyiz. Post-Black Metal ve Shoegaze sentezi bir şeyler desek daha yerinde olacaktır.
EP'yi dinlemek bana hiç keyif vermedi. Müzikal yönden bir keyiften bahsediyorum elbette. Yoksa Black Metal’in tematik olarak keyif vermesi pek mümkün değil zaten. Müzikal açıdan oldukça sığ bir EP. Black Metal’in günümüzde giderek efsane dönüşümler geçirdiği ve Metal içinde belki de en çok ilgi çeken bir tür olduğu şu zamanlarda böylesine basit bir EP elbette benim gibi görkemli bir şeyler duyma isteği olanları mutlu etmeyecektir. Beni mutlu etmedi. EP’yi baştan sona 3 defa dinledim fakat duygularımda ne yazık ki bir değişiklik olmadı. Çok sıradan şarkılar dinlemek beni artık telkin etmiyor. Önceden “olsun, Black Metal” deyip nice böyle düz albümler dinledim. Fakat şimdi oldukça seçici oldum. İyice bi havalara girdim ben de. Albüm çok kötü değil fakat daha iyilerini dinlediğim için açıkçası ben de herhangi bir beğenme duygusu uyandırmadı.
Prodüksiyon olarak benim bu tür yapıtlarda sevdiğim o tiz ve gürültülü ton var. O yüzden böyle bir sounda sahip olmasına sevindim albümün. Her ne kadar riff konusunda kısır bir albüm olsa da yaratılan sound ile ortalığı bir şekilde toplamaya çalışıyor Avhath. Davul ve bas gitar bu albümün en çok öne çıkan iki enstrümanı olmuş. Fakat ikisi de oldukça tek düze işler yapıyor. Özellikle bas gitar bildiğimiz birçok old-school Black Metal gruplarının arkasında var olan ve pek bir yenilikçi işlevi olmayan türden.
Özetleyecek olursam Avhath’ın The Avhath Rites EP’si ne yazık ki göz kamaştırıcı ve kulaklarınızı şenlendirici bir albüm olamamış. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!
Albüm Puanı: 5/10
Yorumlar
Yorum Gönder