Merhaba dostlarım, yoğun bir iş haftasını daha geride bıraktım. Fakat bu yoğun haftada da sizleri albüm kritiklerinden mahrum bırakmadım. Pilim ne zaman tükenecek bilmiyorum ama buraya yazı yazmak beni çok mutlu ediyor. İster 1 kişi okusun ister 100 kişi, benim için dinlediğim bir albüm hakkındaki düşüncelerimi yazıyor olmak çok güzel bir deneyim. Artık sitemin 6. yılını da geride bırakmak üzereyim ve şöyle bir dönüp arkama baktığımda, tek başıma yürüttüğüm bu projenin aslında istediğim başarıyı yakaladığını ve ülkedeki en efsane Metal Müzik içerik sitesinin (siz biliyorsunuz) nasıl belli bir kalitesi varsa, Metal Müzik kategorisindeki blog siteler arasında da “Metal Music Share Plus” en fazlasını sunan bir site konumunda artık. Bunu rakamlarla açıklamak istemiyorum, sonra amma hava attın demeyin diye. Fakat insanın başarılı olması, özellikle de çok sevdiği bir projede başarılı olması, heyecanlandırıyor elbette kendisini. 2018 yılına ait albümleri değerlendirmeye devam ediyorum dostlarım. Bugün sizlere “Marduk”un efsane sesi “Arioch” lakaplı pisliğin 1993 yılından bu yana yürüttüğü ve her çıkan albüm ile adını daha da yükseklere yazdırmayı başaran “Funeral Mist”in “Hekatomb” adlı dehşet verici albümünden bahsedeceğim.
Hatırlarsanız geçen haftalarda da Marduk’un şahane albümü “Viktoria”yı değerlendirmiştim ve o albüme 9 puan vermiştim. Sana puanım 9 kanka demiştim! Marduk’u daha önce birkaç şarkısını dinleyerek geçiştiriyordum fakat Viktoria benim en çok dinlediğim albümlerden biri şu sıralar. Grubun diğer albümlerini de sitede değerlendireceğim ve sizlerin huzuruna sunacağım. Söz konusu Black Metal olunca köklü grupların belli bir noktada daimi olarak yer aldığını görüyorsunuz. Farzı misal; bugün Gorgoroth yıllar boyunca albüm yapmasa bile Gorgoroth ismi geçtiğinde Metal camiasındakiler saygı ile önünü ilikler. İşte bu old-school Black Metal gruplarının nasıl bir meşaleyi ateşlediklerinin ve o meşalenin nasıl devasa bir yangın yarattığının tablosudur. Funeral Mist’i yeni dinleyen biriyim. Arioch bu projesini uzun yıllardır devam ettirmesine rağmen, benim daha yeni haberim oldu. İyi ki şu Spotify çıktı da güzel güzel keşifler yapma şansı buldum. Yoksa daha nice grupları dinlemiyor olacaktım kim bilir. Arioch’un esas görev yeri Marduk olduğu için Funeral Mist’te sadece 3 stüdyo albümü kaydetmiş Hekatomb ile birlikte. Demoları ve EP’leri saymıyorum. Zaten 1 tane EP’si var Funeral Mist’in.
İblisin en görkemli temsilcilerinden birinin Funeral Mist olduğunu sizlere söylersem herhalde şaşırırsınız. Şaşırdınız değil mi? Hekatomb’u dinlerken benim aklımdan bu düşünce geçti. Albüm öylesine dehşet verici bir atmosfere sahip ki, dinlediğim her saniye benim için bambaşka bir tecrübe oldu. Old-school Black Metal’ciliğinin yanına orijinalliği bozmadan öylesine güzel çeşniler koymuş ki Arioch, albüm sizlere resmen şeytan tohumuyum ben diyor. Yazılan gitar riffleri yine Black Metal’in DNA’sını bizlere yansıtıyor. Korkutucu, dehşet ve kaotik tınılar kulaklarınızda yankılanıyor. Gitarın çiğliği ile birlikte bu riffler daha da ahlaksız bir hal alıyor. Yazılan riffler belki çok kompleks değiller ama verilmek istenen o lanetli atmosfer gayet ciddi bir şekilde verilmiş. Arioch’un bu albümde şakası yok, haberiniz olsun! Prodüksiyonu da yine gayet başarılı bir şekilde ayarlamış Arioch. Yapılan ve yazılan bütün pislikleri çok rahat bir şekilde duyuyorsunuz. Sadece gitarın çiğ sesinden çıkan riffler değil, yukarıda da söylediğim gibi aralara serpiştirilen kabile sesi gibi tınılar, ve son şarkıdaki deccal sesli bebeğin haykırışları da olayı başka bir boyuta taşımış. Korku filminden enstantaneler gibi bir havası var zaten albümün. Genel tema elbette satanizm, karanlık ve ölüm oluyor.
Arioch / Mortuus
Albüm daha açılışında aslında ne tür bir çirkinlik sunacağını bizlere belli ediyor. Arioch’un vokal performansına da ayrı bir yer vermek gerekiyor. Adamın ses aralığı öylesine iyi ki, çeşit çeşit brutal vokaller dinliyorsunuz. Şarkıları söylediği tarz yeterince kaotik değilmiş gibi, ortamı daha da ürkünç bir hale getiriyor. Davul performansı ise klasik bir old-school Black Metal grubundan neler duyuyorsak aynı şekilde bir performans sergiliyor. Bu yıl çıkan albümler öylesine güçlü ki, dinlediğim çoğu albüme resmen dibim düştü. Aman aman böyle devam etsin. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!
Yorumlar
Yorum Gönder