Albüm Kritik 232 (Allegaeon / Proponent for Sentience)

Merhaba sevgili dostlarım, neredeyse 1 haftadır siteye yazı girişi yapamadım. Birkaç işimden dolayı yazı işlerini ertelemek zorunda kaldım. Fakat sonunda bu ihmalkârlık bitti ve tekrar sizleri selamlıyorum. Artık havalar güzel ve iç açıcı bir hal aldığı için şahsen çok mutluyum. Bu güzel hava beni yazma konusunda daha da fazla şevke getiriyor. Bugün sizlere daha önce albümlerini incelediğim ve oldukça memnun kaldığım bir grup olan “Allegaeon”u ve 2016 yılında çıkardıkları “Proponent for Sentience”ı sunacağım. Teknik işleri seven adamlardansanız eğer, bugün sizin gününüz. Acaba?

Technical Death Metal gruplarına her ne kadar çok fazla denk gelmesem de, rast geldiğim albümlerden genellikle etkileniyorum. Çünkü hem metal müzik dinleyen biri olarak hem de bir müzisyen olarak yapılan işler oldukça fazla mutlu ediyor beni. Neler yapılabileceğini görmek ve bunlara şahit olmak gerçekten tatmin ediyor beni. Fakat bu türün öylesine çetrefilli tarafları da var ki, ya hep ya hiç durumu oluşuyor. İşin içine teknik ismi girince haliyle her türlü enstrümandan elde etmeniz gereken verim üst düzeye çıkıyor. Dinlediğiniz diğer türlere benzememesi gerekiyor. Evet, belki içinde diğer türlerden esinlenmeler barındıracaktır illa ki fakat ayrışmasını sağlayan unsurların daha yoğun olması gerekiyor. Allegaeon’un “Elements of The Infinite” adlı albümünü ilk dinlediğimde gerçekten her anlamda beni benden alan bir albüm olmuştu. Amerikalı bu genç dostlarımızın böylesine yetenekli adamlar olduğunu bizzat deneyimlemiş olmuştum. Yarattıkları ekstrem rifflerle gerek sertlik, gerekse de melodik tarafın ihtiyaçlarını kusursuz bir şekilde gidermişlerdi. Albümden herhangi bir şarkıyı dinlediğimde “nasıl abi” diye hala tepkiler verebiliyorum. Elements of The Infinite’den öylesine memnun kalmıştım ki, bu grubun başka albümlerine de sitede yer vereceğime kendime söz vermiştim. O gün geldi çattı işte. Allegaeon beni Elements of The Infinite ile oldukça mutlu etmişti. Peki, grubun çıkarmış olduğu son stüdyo albümü olan Proponent for Sentience ne durumda?

Allegaeon'u artık tanıyan ve yaptığı müziği bilen ve seven biri olarak bu albüm dinlemeden önce fikirlerim hep iyi bir albüm dinleyeceğim yönünde olmuştu. Muhteşem rifflerle beni yine bitap düşüreceğini, eşsiz gam çeşitlemeleri ile adeta bir uvertür dinliyormuşum gibi coşturacağını düşünüyordum. Ne yazık ki Allegaeon bu beklentilerimin hiçbirini karşılayamadı. Evet, yanlış okumadınız “hiçbirini” karşılayamadı. Söz konusu Technical Death Metal olduğu için ve bu adamların da bu türde oldukça iddialı olduğunu düşündüğümden dolayı böylesine bir albüm ile karşı karşıya kalmak beni oldukça mutsuz etti. Hatta albümün açılış şarkısı olan “Proponent for Sentience I - The Conception”ın daha ilk saniyelerinde “hayır, olamaz” diye yakınmaya başladım desem inanır mısınız? Elements of The Infinite gibi bir albümden sonra böylesine zayıf bir albüm dinlemek hiç hoş olmadı. Albüm prodüksiyon olarak kesinlikle süper olmuş. Oldukça kaliteli bir sounda sahip ki Allegaeon’un zaten prodüksiyon ile ilgili bir sıkıntısı olmuyor. Albüm için yazılan riffler öylesine yüzeysel olmuş ki, ilk önce bir şok geçiriyorsunuz. Adamlar bizle dalga geçiyorlar herhalde diye düşünüyorsunuz. Bu grubun şarkılarının konularını genellikle bilimsel olaylar oluşturuyor. Bu albümde de yine aynı şekilde fakat bu defa bu bilimsel konulara uygun bir de tema yapmışlar albüme. Şarkı geçişlerinde ki görkemli efektler ve gereksiz bulduğum senfonik bestelerle birlikte ortaya daha farklı bir şeyler çıkarmayı hedeflemiş grup. Her grup farklı şeyler deniyor. Kimi grup bunu çok muazzam yaparken, kimileri de rezil edip bırakıyorlar. Ne yazık ki Allegaeon da bu rezil edenler arasındaki yerini almış dostlarım.

Teknik işler yok değil, var. Fakat öyle çok yoğun bir şekilde albümde cirit atmıyor. Zaten süpersonik rifflere denk geldiğiniz zaman yüzünüzde hafif bir tebessüm oluyor. Allegaeon, hiç gerek yokken tarzında birkaç değişikliğe gitmiş Proponent for Sentience’da. Bu durum haliyle işleri biraz daha yumuşatmış ve bize aşıladıkları o sert Allegaeon havasını yok etmişler. Biraz daha zorlasalarmış Metalcore türünde bir albüm dinleteceklermiş bize. Trivium’un esas türü Metalcore olmasına rağmen “The Sin and The Sentence” ile öylesine büyük gövde gösterisi yapmıştı ki sertlik konusunda, Proponent for Sentience bu albümün yanına bile yaklaşamaz. İşin fantezi boyutuna daha fazla ağırlık vermiş bu defa bu genç dostlarımız. Ben aşır dozda şeyler beklerken, daha yüzeysel bir albümle karşılaşmak haliyle hayal kırıklığına neden oldu. Brutal vokalde kulağa hoş gelen Riley’nin sesi ne yazık ki temiz vokal de oldukça kötü sırıtıyor. Neden böyle yaptınız abi, hı?

Albümde 12 şarkı yer alıyor ve bunlardan son şarkı olan “Subdivisions” adlı şarkı ise “Rush” coverı. Albümün toplam süresi ise yaklaşık 73 dakika kadar. Böylesine yüzeysel bir albüm için oldukça fazla bir süre demek oluyor bu. Zaten ben dinlerken sıkıldım dostlarım. Albümde davul ve basgitar performansı beni en çok tatmin edenler oldu. En azından bu adamlar biraz daha yaratıcı işler ortaya koymuşlar. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!

Albüm Puanı: 6/10