Albüm Kritik 218 (Black Sabbath / Mob Rules)

Merhaba dostlarım, yağmurlu bir cumartesi gününden herkese selamlar! Ben artık sıcak havayı özledim. Güneşi özledim. Her ne kadar doğru düzgün bir kış geçirmedik diye söylentiler dolaşsa da, bence yeterince soğuk ve sıkıcı bir mevsim geçirdik. O yüzden artık sıcak havayı özledim. Bugün bu özlem içinde sizlere süper bir albümden bahsedeceğim. Biliyorsunuz, epey bir süreden beri “Black Sabbath” albümlerini siteye kaydediyorum. Amacım grubun bütün stüdyo albümlerinin değerlendirmelerini burada okuyor olabilmeniz. Sanırım bunu yapan ilk ve tek Metal Müzik sitesi olacağım ülkede. Böylesine efsane bir grubun bütün albümlerinin değerlendirmelerini sitede görmek benim için gurur kaynağı olacaktır. Geçenlerde 9. Stüdyo albümleri olan “Heaven and Hell”den bahsetmiştim sizlere. Şimdi geldik Black Sabbath’ın 10. Stüdyo albümü olan ve benim bu zamana kadar hiç dinlemediğim, dinlediğimde ise ölüp bittiğim bir albüm olan “Mob Rules”a.

Black Sabbath'ın inanılmaz bir müzik vizyonu var dostlarım. Her albümlerinde farklı bir tat alıyorsunuz. Bazen albümlerden birkaç şarkı birbirlerine benziyor gibi görünse de aslında bu benzerlik oldukça minimum düzeydedir. Black Sabbath’ı dinlediğimde kendimi görkemli bir yerde hissediyorum. Bu görkemli yerin neresi olduğu önemli değil. Önemli olan bu yüceliği bana hissettirebilen tınıları duyuyor olmam. Bu tınıları yaratan grup ise elbette Black Sabbath oluyor. Heavy Metal’in şu an bile en iyi ve en yaratıcı grubudur hiç şüphesiz. Üzerine yapılan tartışmaları ben kesinlikle kabul edemem. Bir sürü albüm yayınlamış ve bu albümlerin birçoğu da Metal camiasının mihenk taşlarından olmuştur. Doom ve Heavy Metal’in en yaşlı grubu olmasının yanında, günümüzde hala en üretken grubu unvanına sahiptir. Grubun çıkış albümü “Black Sabbath”tan, şu anda konuğumuz olan Mob Rules’a kadar olan bütün albümlerinde belli bir kaliteyi görüyorsunuz. Yer yer Metal’den kopup başka türlere kaymış olsa da, totalde Heavy Metal’in en ağır abisidir Black Sabbath. Nasıl oldu da Mob Rules’u bu zamana kadar hiç dinlemedim inanın bilmiyorum. Fakat dinlediğim günden beri, bu albümün ne kadar muazzam olduğundan bahsediyorum.

Dio'nun Black Sabbath’a katılışının böylesine olumlu yönde etkileyeceğini hiç tahmin etmezdim. Çünkü benim için Black Sabbath’ın kemik kadrosunda Ozzy vardı. Ve Ozzy’siz bir Black Sabbath’ın yavan olacağını düşünüyordum. Fakat bu düşünceme Dio önce Heaven and Hell, sonra da Mob Rules ile misilleme yaptı. Müthiş bir müzik dehası olmasının yanında, vokal konusunda da gerçekten bütün alkışları sonuna kadar hak eden bir üstat idi Dio. Metal camiasına kattıkları o kadar fazla ki, kendisinin Metal tanrılarından biri olarak adlandırılması boşuna değil yani. Dio’nun gelmesinden sonra Iommi’nin daha sert şarkı yazımına geri döndüğünü görüyoruz. Sonunda bu “Demir Adam”ın kendisine gelmesine sağladığı için de ayrıca teşekkürlerimi iletiyorum sana Dio! Black Sabbath dendiği zaman aklıma gelen o sertliği bazı albümlerinde göremiyor olmak benim hiç hoşuma gitmiyordu. Neyse ki Heaven and Hell’den sonra her şey yoluna girmiş gibi görünüyor. Mob Rules, Black Sabbath’ın şu ana kadar ki en iyi prodüksiyona sahip albümüdür (birinci albümden, onuncu albüme kadar). Artık teknolojinin giderek gelişiyor olması Mob Rules’un daha kulak doyuran bir sounda kavuşmasına yardımcı olmuş. 1981 yılında çıkmış olan Mob Rules’un bizlere sunduğu bu doygun sound, çıktığı dönemi göz önünde bulundurduğumuzda gerçekten çok etkileyicidir.

Buram buram Heavy Metal kokan bir albüm Black Sabbath’tan dinlemek çok özel bir şeydir. Metal devrimi yapan bir gruptan böylesine sert albümler dinlemek gerekir diye düşünüyorum. Mob Rules’için yazılan riffler öylesine kaslı ve kuvvetli ki, sizi kucakladığı anda kemiklerinizin kırılabileceğini hissediyorsunuz. Arada akustik tınılar var olsa da, bu tınılar öyle aşırı değil neyse ki. Keskin gitar rifflerinin ağırlıklı olması beni çok mutlu etti. Iommi’nin muhteşem gitar soloları bu albümde daha da yoğunluk kazanmış. Her şarkı da inanılmaz işlere imza atmış. Iommi’nin ne kadar muhteşem bir insan olduğundan oturup sizlere saatlerce bahsedebilirim fakat şu an da yeri ve zamanı değil. Mob Rules’un böylesine güçlü olmasının bir diğer etkeni ise Geezer’ın basgitarı ile olan ateşli sevişmesinin iyice artmış olmasıdır. Harikulade işler yapmış. Düz bir bas performansı sergilemek yerine, güzel güzel figürlerle şarkıların içinde kulağımızı okşayan seslere imza atmış. Mob Rules’un iki önemli özelliği bulunuyor dostlarım. Bunlardan birincisi; davulun başında artık Bill’i göremiyor oluşumuz. Heaven and Hell’in turnesinin yarısında gruptan ayrılmıştır kendisi. Yerine ise “Vinnie Appice” gelmiştir. Mob Rules’da gösterdiği davul performansına bayıldım. Harikulade çeşitlemeleri ve soloları ile üstüne düşeni iyi bir şekilde yerine getirmiş. Dio’ya gelecek olursak, bu tanrı hakkında da çok fazla bir şey söylemeye gerek olduğunu düşünmüyorum. Şarkıların yaratımında yer alması bir yana, o yarattığı şarkıları güzel bir şekilde söylemesi, bu adamın tartışma konusu bile olamayacağının ispatıdır.

Mob Rules'un turnesinden bir fotoğraf

Bu albümün ikinci önemli özelliği ise ne yazık ki Dio’nun Black Sabbath ile birlikte kaydettiği son albüm olmasıdır. Bunu gelecek Black Sabbath albümünde daha da detaylandıracağım. Son cümlelerime gelecek olursam, Mob Rules benim en sevdiğim Sabbath albümlerinden biri oldu. Albüm hakkında söyleyebileceğim en ufak olumsuz bir eleştiri yok. Baştan sona beni oldukça fazla memnun eden bir albüm oldu. Sizlerde eğer gerçek Heavy Metal dinlemek istiyorsanız Mob Rules’a bir göz atın derim. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!

Albüm Puanı: 10/10