Merhaba sevgili siyaha düşkün dostlarım. Metalci olmanın en güzel
yanlarından biri de hiç şüphesiz en asil renk olan siyaha olan düşkünlüğümüz
dostlarım. Siyahın adı Metal türünü bile taçlandırmış Benim de en çok sevdiğim
tür “Siyah Metal”dir. Tabi ki ben Siyah Metal demeyeceğim. Black Metal
demeye devam edeceğim. Orijinalliğinden ödün vermemek gerek. Bu kadar
siyahlıktan bahsettikten sonra elbette bir Black Metal albümü inceleyeceğimi
anlamışsınızdır. Polonya'nın gururu “Behemoth”un ikinci albümü olan, 1996
yılında yayınladıkları “Grom”u huzurlarınıza sunuyorum. Çok sevdiğim bir grup
olmasına rağmen sitede sadece “The Satanist” adlı albümlerini incelemişim (çok kötü yazmışım çok zamanında) bu
zamana kadar. Bunun farkına vardıktan sonra Grom’u hemen inceleme listeme dâhil
ettim zaten. O halde gelin Behemoth’un son Black Metal albümüne şöyle bir göz
atalım.
Ne yalan söyleyeyim ben Behemoth’u The Satansit albümleri ile
çok sevdim dostlarım. Daha önce de dinliyordum bu din düşmanlarını fakat The
Satanist ile birlikte bu ahlaksızların hayranı oldum resmen. Behemoth’un bu
zamana kadar çıkardığı en iyi albüm olarak kabul ediliyor zaten kendileri.
Muazzam riffler, muazzam atmosfer ve mükemmel şarkılarla baştan aşağı gıpta
edilecek bir Behemoth albümü olma özelliği taşıyor. Zaten The Satanist’ten
bahsetmeye devam edersem hiç susmam ben. O yüzden tadında bırakalım ve Grom
denilen pisliğin içine dalalım. Lehçe bir isim imiş Grom ve anlamı “Gök gürültüsü”
anlamına geliyormuş. Zaten albüm kapak resminde de göze çarpıyor o gök
gürültüsü. Grom’u inceleme listeme dâhil etmemin en büyük nedeni Behemoth’un
Black Metal grubu olarak başlayıp daha sonra Death Metal’e kaymaya başlamadan
önceki son Black Metal albümü olması. Bana göre çok yerinde bir karar vermiş
Behemoth. Çünkü Death Metal (Blackened Death Metal diyorlar) tarafında oldukça
sağlam işler ortaya koymuştur grup. Black Metal’de kalsaydı belki böylesine iyi
albümler dinleyemezdik Polonyalı şeytan sevicilerinden.
Grom dinlenmesi çok zor bir albüm dostlarım. Öncelikle bunu
belirteyim. Zira prodüksiyonu oldukça gürültülü bir tınıya sahip. Gitarların
distorsiyon oranı muazzam yükseklikte. Bu da oldukça kalitesiz bir kayıt havası
veriyor bizlere. Bunu elbette kasıtlı olarak tercih etmiş Nergal ve ekibi. Karanlık
ve kasvetli atmosfer yaratmada çok daha etkili olacağını düşünmüşler belli ki.
Evet, bu kasveti gayet iyi bir şekilde yaratmışlar ama bu sadece gürültü dolu
gitar tınısı ile alakalı değil. Kullanılan klavye besteleri zaten o pislik
havayı bizlere solutmaya yetiyor. Bu arada klavye kullanımı oldukça yoğun olmuş
bu albümde. En azından diğer Behemoth albümlerine nazaran. Albümü yüksek sesle
dinlemek isterseniz ne yazık ki sizleri gürültü karmaşasından başka hiçbir şey
beklemiyor. O yüzden kısık sesle dinlemek nelerin yapıldığını seçmek açısından
daha etkili olacaktır. Şahsen ben bu şekilde dinleyerek albümü özümsedim. Öteki
türlü mide bulandırıcı bir hal alıyor. Bence yanlış bir kayıt seçimi olmuş. Bu
tarzda kaydedilmesinin bir diğer nedeni, o zamanlar Black Metal albüm
soundlarının genellikle böylesine gürültülü olmasından kaynaklanıyor olabilme
ihtimali de var. Fakat öyle bir kayıt yapıldığında biraz daha tiz bir şekilde
kaydediliyordu albümler ve en azından orta derece bir ses şiddetinde
dinlediğinizde de enstrümanların neler yaptığını anlayabiliyordunuz.
Klavye başına oturmadan önce baya bir dinledim Grom’u dostlarım. Ne
yazık ki memnun kaldığımı söyleyemeyeceğim. Çünkü bu albüm birçok öğeyi
kendisinde barındırmasına rağmen, oldukça fazla eksikliğe de sahip. Behemoth
Grom’u yaratma sürecinde belki de kafası karışık bir durumdaydı. Evet, piyasaya
Black Metal grubu olarak çıkmışlardı fakat rotalarından sapmak üzere olmaları
belki de bu kafa karışıklıklarının nedenlerinin başında geliyordu. Çünkü Grom’u
dinlediğinizde Viking Metal’den tutunda Pagan Metal, Death Metal’e kadar
tınıları duyabiliyorsunuz. Bu açıkçası beni baya bir şaşırtmıştı. Amon Amarth’ın
“Thor Arise” adlı albümlerine oldukça fazla benzettim mesela. Gerek prodüksiyon
kalitesizliği olsun, gerekse de rifflerin bazı yönlerde kesişen benzerlikleri
olsun oldukça andırıyor birbirlerini bu iki albüm. Yazılan şarkılar da sadece
klavye yardımı yok, klasik gitardan çıkan besteleri de duyuyorsunuz. Ben bunu
da pek sevemedim. Çünkü oldukça gürültülü bir şekilde ilerleyen şarkıların
arasına böylesi dokunuşlar beni pek sarmadı bu albümde. Belki de bunun nedeni
yine gitarların çok gürültülü kulaklara geliyor olması ve klasik gitarın da
sesini yükseltip bu gürültünün üzerinde yer almasını istemelerinden
kaynaklanıyordur.
1995-96 Behemoth
Behemoth'un bana göre en zayıf halkası Nergal’in vokali dostlarım. O
zamanlar da vasat durumdaymış sesi ne yazık ki. Stüdyo performansı yine orta
halli idi The Satanist’te fakat Grom’da bu durum hepten kötü imiş. Brutal vokal
yapmasını anlıyorum. Sonuçta bir hayli sert bir müzik yapıyor ve bunu temiz bir
sesle dile getirmesi saçma olur. Fakat Nergal’in ses aralığı ne yazık ki buna
engel dostlarım. Yazılan gitar riffleri ortalama bir kaliteye sahip. Beni çok
etkileyen riff parçaları bulamadım şarkılarda. Bir de vokal çok fazla ön
plana çıkarılmış. Bunun nedeni de yine gürültülü gitarlar olsa gerek. Albümde
en çok etkilendiğim şarkı ise belki de birçok kişinin Grom’da en çok sevdiği
şarkı olan “Dragon’s Lair (Cosmic Flames and Four Barbaric Seasons)” adlı parça
oldu. Her ne kadar girişi bizim arabesk şarkıların girişlerini andırıyor olsa
da genel olarak oldukça güzel bir şarkı olmuş. Kadın vokalin (Celina) de var olduğunu
duyuyoruz dinlediğimizde Grom’u. O bile çok başarısız olmuş. Bari o güzel
olsaydı yahu diye içimden geçirmedim değil. Albümün en başarılı performansını
basçı dostumuz “Leszek "Les" Dziegielewski” gerçekleştiriyor. Şimdiki
Behemoth basçısı değil tabi ki kendisi.
Lafı daha fazla uzatmadan Grom’un ortalama bir albüm olduğunu ve
dinlenilesi şarkıları barındırmasına rağmen, prodüksiyonun kötülüğünden dolayı
o şarkılar da ne yazık ki araya gidiyor. Behemoth için Black Metal’i tam olarak
bıraktı diyemeyiz. Her albümlerinde Black Metal tınılarını duyuyorsunuz illa
ki. The Satanist’te de duyduk zaten. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!
Yorumlar
Yorum Gönder