Merhaba dostlarım yeni bir albüm kritiği ile yine sizlerleyim. 5
yılı geçkin bir süredir buraya bir sürü yazılar yazdım. Bir sürü albüm
değerlendirmeleri yaptım. Birçok gruba yer verdim ve birçok grubu da keşfettim.
Fakat bir grup var ki Metal müziği dinlemeye başladığımdan beri bir türlü kanım
kaynamadı. Grubun adı bu yazıya konuk olan “Megadeth”. Neden böylesine soğuk
olduğumu inanın tam olarak ben de bilmiyorum. Metal müzik ile Metallica
sayesinde tanışmış her ergen arkadaş gibi ben de Megadeth’i düşman grup olarak
görmüştüm. Belki de bu saçma düşüncenin kırıntıları Megadeth’i dış kapının
mandalı yapmama neden olmuştur. Fakat artık tabularımı yıktım. İyi ki de
yıktım. Çünkü bugünün konuğu şu ana kadar dinlediğim en iyi Thrash Metal
albümlerinden biri olan “Rust In Peace” albümü oluyor sevgili dostlarım.
Megadeth, Dave’in Metallica’dan ayrılmasından sonra Dave’in “siz
görürsünüz ulan” deyip kurduğu ve yeryüzünün en iyi Thrash Metal gruplarından
biri olarak tarihe geçmiş bir gruptur. Dave’in James Hetfield tarafından
Metallica’dan ihracı sonrası Dave çok duygusal bir adam olup çıkmıştır. Bugün
bile hala Dave Metallica’nın gerçek gitaristinin kendisi olduğunu söylemektedir
(çok hüzünlü). Elbette biz Metalciler Dave’i duygusal adamdan ziyade, kendini
beğenmiş, egosu tavan yapmış ve sürekli popülariteyi önemseyen bir vatandaş
olarak biliyoruz. Bütün bu itici özelliklerine rağmen adamın öyle bir
gerçekliği var ki “lanet olsun adam da çalıyor ama” diyorsunuz. O özelliği hiç
şüphesiz dünyanın en iyi gitar virtüözlerinden biri olmasıdır dostlarım.
Nitekim ben bu virtüözlüğü Rust In Peace’de gördüm, duydum ve yaşadım. Rust In
Peace, 1990 yılında Metal Müzik sevenlere sunulmuş muazzam bir albümdür. 1990
yılından bu yana bu albüm hala bu muazzamlığını korumaktadır dostlarım. Hatta
size şu kadarını söyleyeyim dostlarım ben bu albümün “Master of Puppets”tan çok
daha iyi olduğunu göğsümü gere gere söyleyebilirim.
Rust In Peace Dave Mustaine, David Ellefson, Marty Friedman ve
Nick Menza’lı Megadeth kadrosu ile çıkarılmış dördüncü Megadeth albümüdür.
Albümün prodüktörlük kısmında Dave abimizde yer almış. Peki albüm prodüksiyon
açısından bizlere neler vadediyor? Aslına bakarsanız 1990 yılında çıkmış bir
albüm olmasına rağmen davul kayıtlarının çok iyi olmadığını söylemek
durumundayım. Nitekim 1990 yılında çıkan birçok Metal albümünün davul
kayıtlarının daha kulak doldurucu olduğunu biliyoruz. Fakat bu prodüksiyon için
sadece tek sorun olarak kalıyor. Çünkü davul kayıtlarının ve her şeyin önüne
geçen şey Dave’in muhteşem gitar riffleri ve bu rifflerin oldukça şahane bir
şekilde kayıt altına alınmış olması. Bir Thrash Metal albümünden beklediğimiz
bütün agresiflik ve hız Rust In Peace’in iskeletini oluşturuyor dostlarım.
Çevremdeki birçok arkadaşım Dave’in muhteşem bir gitarist olduğundan bahsedip
dururlardı. Ben ise –çokbilmişim ya- bırakın bu işleri diye adamları
eziklerdim. Peki, ne oldu şimdi? Rust In Peace albümünü dinleyip ağzımın payını
aldım. Yok yok buna ağzımın payını aldım demem çok hafif kalır, resmen ağzıma
ağzıma Dave’in yumruklarını yedim. Yediğim yumruklardan ben memnunum. Harbiden
adam virtüöz çıktı a dostlar! Hem de bu adamın virtüöz olduğunu albümün
başlangıç şarkısından anlıyorsunuz. Hangi şarkı mı? Hani şu Dünya Müzik
Analistlerinin de onayladığı, gelmiş geçmiş “En yaratıcı rifflere sahip olan”
şarkılardan biri olan “Holy Wars…The Punishment Due”. Şarkı baştan sona öylesi
riffler barındırıyor ki “oha” diyorsunuz tüm şarkı boyunca. Şahsen ben dedim
sizi bilemem. Bir de bu şarkıyı adam çalıp söylüyor aynı zamanda. Esas
dimağımın durduğu nokta orası oluyor zaten. Çünkü hepimiz biliriz ki vokal/gitar
işini birlikte yürüten müzisyenler sözlerin olduğu riffleri daha kolay tutmaya
çalışırlar genelde. Fakat bu Dave denen ahlaksızın hiç umrunda değil bu durum.
İşin ilginci bu psikopatlığı tüm albüm boyunca dinliyorsunuz. Vokal konusunda
da Dave’in sesini ben beğeniyordum zaten önceden de. Adamın kendine has
karakteristik bir sesi var. Yarattıkları şarkılarda da oldukça uyumlu güfteler
yaratmış. Ben adamı dinlerken zevk aldım. Basgitar konusunda ise Megadeth birçok
Thrash Metal grubundan yine bir gömlek üstün bir albüme imza atmış Rust In
Peace ile birlikte. David Ellefson’ın oldukça iyi iş çıkardığını albümü
dinlediğinizde fark ediyorsunuz.
Rust In Peace, benim çok geç dinlediğim muhteşem bir başyapıt
dostlarım. Her ne kadar geç olsa da ben de artık bir Megadeth hayranı oldum. Bu
hayranlığım elbette sadece Rust In Peace albümü ile kalmayacak. Şimdiden bu
zamana kadar çıkmış Megadeth albümlerini çalma listeme aldım bile. İyi ki Rust
In Peace diye bir albümü bizlere sunmuş Megadeth. Albümde 9 şarkı yer alıyor ve
bu 9 muazzam şarkının toplam süresi yaklaşık 41 dakika kadar. İsterse bu
rifflerle albüm süresi 70 dakika olsun inanın hiç sıkılmadan dinlerdim. Albümde
en beğendiğim şarkıları sıralamaya gerek yok, bütün şarkılar en üst noktada yer
alıyor. Elbette Holy Wars…The Punishment Due bambaşka bir şey, onu normal bir
şarkıdan sayamayız. Sözlerime son vermeden önce Dave’in gitar soloları da ayrı
bir olay. Sadece hızlı sololar atmakla kalmıyor adam, bu hızlı atılan soloları
akılda kalıcı olarak yaratması da ayrı bir takdire şayan olay. Rust In Peace
benim şu ana kadar dinlediğim en iyi Thrash Metal albümlerinden ikincisi
oluyor. Birincisi hala… And Justice For All! Şimdilik hoşça kalın dostlarım.
Yorumlar
Yorum Gönder