Albüm Kritik 153 (Slayer / Christ Illusion)

Merhaba sevgili sert müzik seven dostlarım. Bugün gökyüzündeki güneşi selamladıysanız güne hazırsınız demektir. Güneşe ve sıcaklığa ihtiyacımız olduğu şu günlerde milli beraberlik ve tek çatı altında… Tabi ki böyle saçma cümleleri sadece saçmalamak için kullanırız bizler. Bu tür riyakâr cümleleri yeterince kullananlar var. Bugün sizler için 2 tane albüm kritiği yayınlayacağım dostlarım. Bunlardan ilki şu an okuduğunuz olan. Slayer’ın 2007’de piyasaya sürdüğü ve Slayer hayranlarını ikiye bölen albümü “Christ Illusion”dan bahsedeceğim sizlere. Hadi bakalım kahvenizi, çayınızı veya biranızı aldıysanız hemen aşağıya alayım sizi.

Slayer'ı sevenler kulübündenseniz sizler de güzel insanlarsınız demektir. Şahsen ben Slayer’ı çok seven bir sert müzik dinleyicisiyim. Slayer’ın diğer birçok Thrash Metal gruplarından ayıran birçok süper özelliği var. Bunlardan birincisi hiç şüphesiz son sürat hızla giden şarkılara diğer birçok Thrash Metal gruplarına göre daha fazla sahip olması. Bu şarkıların da harikulade davul çeşitlemeleri ile birleşmesi sonucu ortaya boyun kıran yapıtların çıkması Slayer’ı diğer Thrash Metal gruplarından 5 basamak yukarıda tutmaya yetiyor. Hoş daha önceki Slayer albümlerini değerlendirirken son albümleri Repentless’ın ne kadar uyduruk bir albüm olduğundan yeterince dem vurmuştum. Fakat konumuz Repentless değil tam tersine benim gönlümü fetheden bir Slayer albümünün derinliklerine dalacağız dostlarım.

Christ Illusion, Slayer’ın prodüksiyon açısından köklü değişiklilere gittiği devrimsel bir albüm olmuştur dostlarım. Bir önceki albümleri olan “God Hates Us All” ile de yine bu şekilde bir prodüksiyon değişikliğine gitmiş ve daha tok bir ses alt yapısına sahip bir Slayer albümü ile tanışmıştık. "God Hates Us All albümünün tınısına benziyor bu albüm de abi" diyebilirsiniz ama durum hiç de öyle değil aslında. Dikkatli bir şekilde kulak verdiğinizde Christ Illusion’un God Hates All’dan bir tık daha tok bir sounda sahip olduğunu duyacaksınız dostlarım. Özellikle gitarların daha kabul edilebilir bir ses kalitesiyle kayıt altına alınmış olması Christ Illusion’u bana göre daha iyi bir prodüksiyona sahip olmasını sağlıyor. Slayer’ın albümleri için yazdığı şarkı sözleri genellikle Hristiyan bağnazlığı ve diğer dinlerin faşistliği, terör ve din terörü üzerine oluyor dostlarım. Christ Illusion’da tema yine bu konular üzerinden oluşturulmuş durumda. Özellikle bu albümde bariz bir şekilde İslam’ın ne kadar “barışçıl” bir din olduğundan bahsediyorlar dostlarım (bir şarkıda bahsetmiş olsalar da). Zaten albüm kapağına bakarsanız o barışı ve güzelliği görebilirsiniz.

Bu albümü ilginç kılan en önemli şey ise şarkıların çoğunluğunun sadece King tarafından yazılmış olması dostlarım. İlginç kılan diyorum çünkü Repentless faciasının mimarı da yine bu dazlak kafa abimizdi. Açıkçası bu durumu bilmeden önce dinlediğim süre boyunca “Hanneman” yine yapmış yapacağını diyordum fakat durum hiç de öyle değilmiş. Demek ki King’in üretkenliğinin zirve yaptığı bir zamana denk gelmiş grup ve ortaya kaya gibi bir albüm çıkmış. Fakat gelin görün ki bu albüme Grammy ödülünü kazandıran ise Araya ve Hanneman şarkısı olan “Eyes of The Insane” olmuş dostlarım. Üzücü mü? Evet. King’in yazdığı şarkılardan “Skelation Christ”ın rifflerine bayıldım doğrusu. Şarkıyı dinlediğim de “vay kel vay” dedim yani (adamı da çok mu yerin dibine soktum acaba?). King candır can! Albüm için yazılmış riffleri çok beğendim. Zaten çok beğendiğim için Christ Illusion benim için özel albümlerden biri oldu. Slayer’ın en zayıf noktası olan basgitar çeşitlemelerinin hiç olmaması da yine bu albümde de devam etmiş dostlarım. Bunun sebebi hiç şüphesiz Araya’nın hem çalıp hem söylemesinden kaynaklandığından. Çalıp söylediği için çok fazla yaratıcılık bekleyemiyoruz sakallı dedemizden. Yine de sözlerin olmadığı kısımlarda bizlerin gönlünü hoş tutmak için bir iki figür sergileseydi hiç fena olmazdı.

Slayer'ın Christ Illusion’u beni oldukça memnun eden Slayer albümlerinden biridir. 2007’de çıkan bu güzide albüm 10 yıl sonra da yine birçok kişinin favori albümlerinden biridir. En yukarıda bu albümün Slayer hayranlarını ikiye böldüğünü söylemiştim. Bu albümü beğenmeyenlerin birçoğu God Hates Us All’dan sonra bu albümün oldukça yavan ve Slayer’ın da tıpkı kankası Metallica gibi davayı satmaya hazırlandığını düşündüklerinden dolayı eleştirmişlerdir. Fakat ne alaka? Slayer’ın Christ Illusion’u bugün hala Thrash Metal kategorisinde muazzam bir albüm niteliği taşımaktadır. Beğenilmeyebilir bu albüm ve çok normal bir durumdur. Fakat böylesine yersiz bir eleştiriye de “höh” demekten başka bir tepki de veremiyorum. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere şimdilik hoşça kalın!

Albüm Puanı: 8,5/10