Inter Arma, Amerika Birleşik Devletleri menşeili bir Death Metal daha doğrusu Post-Death Metal grubudur. Benim bu grupla tanışmam ise incelemesini yaptığım bu albüm sayesinde oldu. Spotify’da 2016’nın en iyi metal albümlerinde adı geçen Paradise Gallows’u elbette merak ettim. Albümü dinlemeye başladığımda ise oldukça etkilendiğimi söyleyebilirim. Albümü dinler dinlemez ilk olarak beni etkisi altına alan muhteşem atmosferi dikkatimi çekti dostlarım. Her şarkıda öylesine sağlam rifflerle karşılaşıyorsunuz ki gerçekten dibiniz düşüyor şarkılara. Bir death metal albümü olmasına rağmen öyle kulakları rahatsız eden tınılar duymuyorsunuz. Bu ne demek oluyor? Kayıt süreci oldukça iyi olan bir albümü dinliyorsunuz demek oluyor.
Albüm öyle aşırı melodik bir albüm değil. Fakat gariptir ki oldukça heavy rifflerle öylesine güzel tınılar yaratmışlar ki ekstra melodi yazımına gerek duymadan bizlere vermek istedikleri o dehşet atmosferi rahatça verebiliyorlar. Albümün prodüksiyonunun oldukça sağlam olduğunu gönül rahatlığı ile söyleyebilirim. Bütün enstrümanların hepsi kulağınızı yormayacak şekilde sizlere dinlettiriliyor. Bu da bir çok Death Metal albümünde göremediğimiz özelliklerden bir tanesi. Şarkılar için yazılmış gitar riffleri oldukça dahiyane dostlarım. Her riffte ben açıkçası “höh” dedim. Hayır, özendiriyorlar yani ayıp denen bir şey var. Şarkılar kafanıza bam güm diye iniyor dostlarım. Benim kalbimi fetheden etmenlerden bir tanesi ise davul oldu. Bu şarkılara yazılabilecek en iyi davul çeşitlemelerini yazmış bu kardeşimizin ismi T.J. Childress imiş. Adam öylesine şaheserler çıkarmış ki ağzınız köpüre köpüre dinliyorsunuz. Fakat esas bitirici vuruşu kesinlikle vokal yapıyor. O nasıl bir sestir! O nasıl bir vokal performansıdır öyle! Resmen adamın içinde deccal var. Başka bir açıklaması olamaz bunun diye düşünüyorum. Şarkılara tam oturan bir vokal gerçekten Mike Paparo. Uzun süredir böylesine hırçın Death Metal vokali dinlemedim ben dostlarım. Birkaç canlı performansını da izledim Inter Arma’nın ve gerçekten adamın sesi o performanslarda dahil efsane çıkıyor. Bunu neden yazdım çünkü maalesef birkaç brutal vokal var ki onların sesi sadece albüm kaydında iyi kaydediliyor. Konserlerde dinlediğiniz zaman kocaman bir hayal kırıklığı yaşıyorsunuz. Örnek mi istediniz? Mesela Behemoth’un Nergal’i.
Inter Arma’nın Paradise Gallows’u atmosfer açısından bana Batushka’nın Litourgiya’sını anımsattı. O albümde olduğu gibi çok güçlü şarkılara ve efsane bir vokale sahip bir albüm olmuş gerçekten. Hani böylesine albümler gerçekten Metal Dünyası için çok büyük önem arz ediyor. Dinlendiğinde tüylerimizi diken diken eden albümlerin sayısı git gide fazlalaşmalı diye düşünüyorum. Inter Arma’nın Paradise Gallows’u da bu albümlerden bir tanesi olmuş. Albümün bence en büyük olumsuz yanı bazı şarkıların olması gerektiğinden çok fazla uzun olması oldu. Maalesef bu durum dinlenebilirliği biraz baltalıyor. Yani şarkının 6. dakikasında “eeh” diye bayıyorsunuz. Albümün son şarkısı olan “Where The Earth Meets the Sky” folk gitar ile çalınmış harikulade bir şarkı olmuş. Yine bu şarkıda da vokal performansı beni alıp götürdü.
Bu albüm kesinlikle dinlenmesi gereken albümlerden biri olmuş. Özellikle Mike Paparo’nun muhteşem sesi için dinlenmesi lazım diye düşünüyorum. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın!
Albüm Puanı: 9/10
Yorumlar
Yorum Gönder