Albüm Kritik 115 (Hate Eternal / Infernus)

Merhaba dostlarım 2017’nin ilk albüm kritiği ile sizlerle birlikteyim. Bugün inceleyeceğim albüm Hate Eternal’ın “Infernus” adlı çalışması olacak. Death Metal’in ahlaksız kollarına kendinizi bırakma zamanı geldi. Benim son zamanlarda dinlediğim en başarılı albümler arasında yer alan Infernus’un detaylarına iniyoruz. Hadi gelin!

Hate Eternal'ı bu albüm ile birlikte ciddiye almaya başladım desem yalan olmaz. Önceden pek fazla şarkısını dinlememiştim fakat Infernus benim için efsane bir başlangıç oldu. Death Metal ile aramın orta şekerli bir kıvamda devam etmesinden dolayı mıdır nedir bilmiyorum ama bu tür albümlerini incelemek istediğimde genellikle zor bir karar sürecinden geçiyorum. Infernus içinde bu süreç oldu ta ki Infernus albümünün ilk şarkısı olan “Locust Swarm”ı dinleyene kadar. Öylesine etkisi altına aldı ki beni resmen dibim düştü. Albümün açılış şarkısı böylesine iyiyse kim bilir sonrasında beni neler bekliyordur diyerek albümü edindim ve dinlemeye başladım. Verdiğim en doğru kararlardan biri olduğunu söylemem yeterli olacaktır bu albümün ne kadar başarılı bir albüm olduğunu anlatmam için.

Infernus, Hate Eternal’ın 2015 yılında çıkan 6. Stüdyo albümüdür. Amerikalı delikanlıların oldukça emek harcadığı bir albüm olan Infernus’u kulaklarınız kanamadan dinlemeniz imkânsız. O gürültüyü seve seve çekeceksiniz. Fakat buradaki gürültü öylesine harikulade rifflerle bezenmiş ki, böyle gürültüye can kurban dersiniz. Ben dedim şahsen. Prodüksiyon açısından ele alalım albümü klasik bir şekilde. Kusursuza yakın bir kayıt gerçekleştirmiş Hate Eternal. Öncelikle bundan dolayı adamları tebrik etmek lazım diye düşünüyorum. Şarkılardaki her türlü detay kulaklarınıza sorunsuz bir şekilde aktarılıyor. Özellikle bas gitarın o öküz gibi sesini duyuyorsunuz ya…hah işte o zaman tüyler diken diken oluyor. JJ Hrubovcak gerçekten enstrümanı resmen bağırtmış. Ben sırf bas gitarı dinlerken bile kendimden geçtim dostlarım. Tek kelimeyle mükemmel olmuş. Gelelim Infernus’u cehennemin azılı albümü yapan gitar rifflerine. Erik Rutan’ın ellerinde lanet gitar rifflerine çok açık bir şekilde yansımış. Her şarkı öylesine sarıyor ki şaşıp kalıyorsunuz dostlarım. Death Metal’i ara ara dinleyen beni bile öylesine içine çekti ki bu albüm Behemoth’un The Satanist’inden sonra dinlediğim en etkileyici iş olmuş diyebilirim (Tabi ki The Satanist hala ilk sırada yer alıyor benim için). Albümdeki bir diğer etkileyici adam ise Chason Westmoreland adındaki gergedan oluyor. Davulun ağzına ağzına vurarak çalan bu adam ne yazık ki Hate Eternal ile ilk ve tek albümünü kaydetmiş bu albümle. Fakat sağlam kaydetmiş. Death Metal ve Black Metal davulculuğunu yalayıp yutmuş olduğunu şarkılardan anlıyorsunuz. Bir an olsun soluk aldırmıyor ahlaksız adam. Erik’in vokali albümdeki tek orta düzey şey diyebilirim. İyi ama o kadar da değil.

Hate Eternal’ın Infernus’u beni çok etkiledi gerçekten. Şu an yazarken tekrar dinliyorum albümü ve yine rengim atmış durumda. Böylesi güzel albümler dinledikçe mutlu oluyorum. Sizlere hep güzel albümlerden bahsetmek isteyen biri olarak ne şanslıyım ki Hate Eternal’ın Infernus’u beni hayal kırıklığına uğratmadı. Bir sonraki yazıda görüşene dek hoşça kalın.

Albüm Puanı: 9/10