Albüm Kritik 112 (Black Sabbath / Sabotage)

Merhaba dostlarım uzun zaman önce başlattığım Black Sabbath albümleri dizisine kaldığı yerden devam ediyorum. En son kritiğini yazdığım harikulade albüm “Sabbath Bloody Sabbath”ın ardından sıra geldi “Sabotage” adlı şahesere.

Black Sabbath’ın şu ana kadar incelediğim albümlerinin ortak özellikleri hepsinin 1 yıl ya da daha kısa süreli aralarla piyasaya sürülmesi oldu. Fakat bu geleneği Sabotage bozuyor. Sabbath Bloody Sabbath’tan tam 2 yıl sonra çıkan albüm üzerine söylenecek oldukça fazla şeyim var. Black Sabbath hayranları olanlar bu albümün Black Sabbath için mihenk taşı değerinde olduğunu bilirler. Iommi’nin kendini en uzun süreliğine stüdyoya kapattığı Sabbath albümlerinden ilki olma özelliği taşıyor. Haliyle ortaya çıkması gereken albümün oldukça iyi olması gerekiyor. Peki, gerçekten de Sabotage çok iyi bir albüm mü?

Bu konuyu Heavy olması ve melodi yönlü olması üzere iki farklı şekilde ele almalıyız bence. Açıkçası benim Black Sabbath dendiğinde duymak istediğim tek şey sapına kadar sert bir albüm. Bu yüzdendir ki kendi adlarını verdikleri ilk albümlerini oldukça fazla beğeniyorum. Zaten Heavy Metal’in başlangıcı niteliğindedir o albüm. Sabotage’ı ilk dinlediğim zamanlarda albümün ilk şarkısı olan “Hole In The Sky” bana şunu dedirtti “abi bu işte!”. Iommi’nin o gitar tellerinden oluşmuş beyninden çıkan efsane rifflerden bir başka efsane olanını Hole In The Sky’da duyuyoruz. Öyle ki şarkı bitmesin diye adeta içten içe Sabbath’a yalvardığım da doğrudur. Bir de direkt şunu düşündüm, albümün açılış şarkısı böylesine yıkıcı ve yok edici ise kim bilir geri kalanı nasıldır diye. Bu düşüncem “Don’t Start (Too Late) isimli 49 saniyelik kısa bir enstrümantal şarkı ile sekteye uğradı. Açıkçası hemencecik böyle bir ara verilmesi beni üzdü. Hani biraz doludizgin ilerlersiniz ondan sonra böyle bir “break song”a yer verirsiniz. Daha ikinci şarkıda bu neyin mola şarkısı böyle yahu… Peki, bu şarkıdan sonra gelen şarkı nasıl oldu? Cevap “oha” oldu.

"Symptom of the Universe" şu ana kadar yazılmış en iyi introlardan birine sahip şarkılardan bir tanesi olmuş bana göre. Iommi’nin terbiyesizliği burada da devreye girmiş belli ki. Hayır, hiç utanmıyor da böyle efsane şeyler yazmaya. Tamam, anladık sensin! Gerçekten albümün en iyi şarkılarından biri olmuş bu şarkı. Tabi bir süre sonra yine folk gitar devreye giriyor ve birkaç dakika daha melodilerin kollarına atıyor bizi üstat. Az önce de söylediğim gibi ben hiç elektrik gitarın o gürültülü sesinden vaz geçilmemesinden yanayım söz konusu Sabbath olduğunda. Bir başka çılgınlık ise “Megalomania” oluyor. Şarkı klavye ile başlayıp yine melodik melodik devam ederken 03.23’de yine dudak uçuklattırıcı bir riff araya giriyor ve bu bayıklığa bir son veriyorum diyor adeta. Iommi’nin bu albümde oldukça fazla klavye ve folk gitara yer verdiği aşikâr ama bunların yanında da öylesine insanların dimağını dumura uğratacak riffler yazmış ki kendisi tam bir “Riff God” unvanını fazlası ile hak ediyor (böyle bir unvanı var mı bilmiyorum ama ben şimdi verdim bu unvanı).

Albümü prodüksiyon açısından ele alırsak ben oldukça fazla beğendim. 1975 yılına ait bir albüm için gayet iyi bir iş çıkarılmış. Özellikle basların oldukça iyi olduğunu söyleyebilirim. Ozzy’nin sesine diyecek tek kelime yok diye düşünüyorum. Adam üzerine düşeni fazlası ile yapmış. Iommi’ye az önce tanrı demiştim zaten. Bill’in davul çeşitlemeleri de yine kulaklara şenlik olmuş. Black Sabbath’ın bu dörtlüsü kemik Black Sabbath’ı oluşturdukları için hepsinin üstat olması gayet normal. Zaten harikulade müzisyenler hepsi.

Sabotage, bana göre “Black Sabbath” albümünden sonra grubun en iyi bir diğer albümü olmuş. Diğerleri de elbette üst düzey çalışmalar ama bu ikisi gerçekten benim için göğün 7 kat üstünü temsil ediyor. Ya da yerin 7 kat altını… Artık hangisini kabul ederseniz… Albümde oldukça fazla senfonik temalar yer alıyor bu benim pek de haz almadığım noktası oldu. Hatta yer yer koro bile duyuyorsunuz. Hadi içinde koroya yer verilen şarkı “Supertzar” bunu kaldırabiliyor. Fakat ben Iommi’den daha fazla sert riff duyma taraftarı olan biriyim. Nitekim albümü dinlediyseniz veya dinlediğinizde göreceksiniz adamın neler yapabildiğini. Lafı daha fazla uzatmayayım. Sabotage kesinlikle Black Sabbath’ın en iyi albümlerinden biri fakat senfonik tınılara yönelmesinden dolayı 1 puan kırmak zorundayım maalesef. Bir başka yazı da görüşmek üzere hoşça kalın dostlarım!

Dipnot: Albüm kapak resmine ayrı bir bayılıyorum bu albümün. Çok efsane değil mi?

Albüm Puanı: 9/10