Albüm Kritik 102 (Satyricon / Satyricon)

Merhaba dostlarım bugün sizlerle bir albüm incelemesi ile daha buluşuyorum. Satyricon’un kendi adını verdiği albüm hakkındaki düşüncelerimi paylaşıyorum. Hemen aşağıda.

Norveç'ten çıkan en önemli Black Metal gruplarından biri olan Satyricon, benim için de çok değerli bir gruptur. Uzun zamandan beri dinlediğim bu Norveç’in karanlık yüzlerine hayranlığım oldukça fazla. Satyricon denince akla direkt yaptıkları o karanlık ve pervasız müzikleri gelir. Özellikle Satyr’in Black Metal için riff yazma konusunda gerçekten saygı duyulacak bir kişi olduğunu düşünüyorum. Öyle ki üstad Varg, Black Metal alemindeki çoğu gruba taş atarken, Satyr’e saygı duyduğunu söylemiştir. Ne yani Varg dedi diye bu bir kıstas mı olmalı diye soranlar varsa, cevabım EVET! Varg Vikernes diyorsunuz yahu, insan 3 kere düşünmeli. Satyricon’un en çok sevdiğim albümlerinden biri olan “Now, Diabolical” aynı zamanda Black Metal albümleri arasında da grubun en çok ses getiren albümlerinden biri olmuştur. Bakın Black Metal albümleri diye vurguladım. Nitekim 2013 Yılında piyasaya çıkan “SATYRICON” albümleri bambaşka ezgilerle bezenmiş.

Öncelikle hemen şunu belirtmek istiyorum bu albümde Black Metal’in o pisliklerini bulamayacaksınız. Satyr’in çok duygusal bir albüm yarattığını söylesem yanılmış olmam. Açıkçası Satyr’in içten içe çokta şeker bir insan olduğunu biliyorduk hepimiz. Satyricon’un kurucularından biri olan Satyr (Sigurd Wongraven) diğer albümlerde de olduğu gibi prodüksiyon koltuğuna oturmuş bu albümde de. Ben Satyricon’un her albümdeki soundunu beğenmişimdir. Yarattıkları o havaya uygun ses alt yapısını güzel ayarlıyor günahkâr ağabeyimiz.

FROST - SATYR

Bu albüm Satyricon’un beğenilmeyen albümlerinden biri olarak lanse edilmiştir birçok editör tarafından. Bu albüme iki farklı pencereden bakılması gerektiğini düşünüyorum. Birinci pencere, Satyricon’un daha fazla melodik olma arzusundan dolayı ortaya çıkan Black Metal türü, Satyrcion’dan beklenen bir tür olmamıştır. Herkes daha gürültülü bir albüm beklerken, Satyricon ortaya yumuşak yumuşak iblis sözleri fısıldamayı tercih etmiştir. Bir diğer pencere olan müzikal yönden bakarsak eğer, ortaya muazzam bir albüm çıktığını söylemek kimsenin dudağında uçuk çıkartmaz. Satyr’in neler yazabileceğini bize gösterdiği bir albüm olma özelliği taşıyor Satyricon bence. Daha mitolojik bir atmosfer yaratan grup, harikulade ezgilerle bizleri bambaşka hislere sürüklüyor. Norveç’li rock vokali olan Sivert Høyem “Phoenix” adlı şarkıda konuk vokal olarak yer almış ve eşsiz, yüce bir adamdan söz eden şarkıyı dillendirmiştir.

Her Satyricon albümünde olduğu gibi bu albümü de efsaneleştiren isim “Frost” oluyor dostlarım. Gorgoroth’tan da dinlediğim bu pislik herifin davulla olan ilişkisi sapkınlık derecesindedir. Bildiğiniz davul fetişti var adamın. Bu albümde de yine üst düzey iş ortaya koymuştur. Sırf Frost’un hatırına bile dinlenir Satyricon.

Albümü genel olarak beğensem de ben de ne yazık ki daha kirli bir şeyler duymak isterdim Satyricon’dan. Melodi yönünden oldukça zengin olan ve davul çeşitlemeleri ile kulaklarda çiçekler açtıran şekerlikte bir albüm olmuş. Duygusallığın kol gezdiği bu albümü dinlemenizi tavsiye ederim. Benim için favori şarkılar; Tro Og Kraft, Nocturnal Flare ve Natt adlı mükemmel enstrümantal şarkı. Bir sonraki yazı da görüşene dek hoşça kalın dostlarım!  

Dipnot: Şu anda Beyin Tümöründen dolayı tedavide olan Satyr’için tüm kalbimle acil şifalar diliyorum. Bir an önce iyileşip bizleri Lucifer ile buluşturmasını umut ediyorum. Hell SATYR!

Albüm Puanı: 7,5/10