Master of Reality içinde barındırdığı 8 şarkı ve yaklaşık 35 dakikalık süresiyle oldukça kısa metrajlı bir albüm olmuştur. Yukarıda bu albümün daha yumuşak bir albüm olduğundan bahsetmiştim. Tabi ki bu kıyaslama ilk iki albümüne göre grubun. Çünkü albümün açılış şarkısı olan “Sweat Leaf” albümdeki en sert ve riff konusunda en kulak şenlendirici şarkı olma özelliği taşımaktadır. Sweat Leaf ile Heavy olma konusunda boy ölçüşebilecek olan bir başka şarkı ise “Children of The Grave” adlı şaheserdir. Bu iki şarkı albümün en baba şarkılarındandır. Prodüksiyon kısmına geldiğimizde ise, bu defa daha kaliteli bir ses alt yapısı ile dinleyicilerinin karşısına çıkmıştır grup. Özellikle davulun kicklerinin daha belirgin olması, şarkılara daha iyi bir hava katmıştır. Iommi yine çok güzel işlere imza atmış bu albümde de. Fakat ne yalan söyleyeyim bir “Paranoid” veya “Black Sabbath” değil benim nazarımda.
Albüm kayıtlarında gerçekleşen bir olay Sweat Leaf adlı şarkının neden öksürük ile başladığını anlatıyor. Kısaca bundan da bahsetmek istiyorum sizlere dostlarım. Iommi’nin gitarını alıp kayıt odasına girmesi gerekmektedir bir an önce fakat adamımızı bir öksürük tutar ver bu öksürük oldukça uzun süre devam eder. Öksürük geçer ve Iommi şarkının gitarının kaydını gerçekleştirir. Sıra Ozzy’nin vokal kısmına geldiğinde ise Ozzy, Iommi’nin öksürüklerine atıfta bulunarak şarkı intro öncesine balgamlı sağlam bir öksürerek vokal kaydını gerçekleştirir. Iommi’nin öksürüğünün nedeni ise tamamen soğuk hava ve grip (bildiğin marihuanadan). Zaten şarkının isminin de Sweat Leaf olmasının nedeni ise bu alternatif tıp için çok çok güzide olan zararsı ot yüzünden. Şarkı sözleri de zaten, “acımı dindir tatlı yaprak, tanrım sana şükürler olsun tatlı yaprak” şeklindedir. Yine kaynatasım tuttu yahu. Neyse albüm ile ilgili yaşanan bu komik olayı da anlattığıma göre devam edebilirim geri kalan söyleyeceklerime.
Albüm piyasaya çıkar çıkmaz yine kapış kapış satıldı. 1971 yılına damgasını vurdu. Birçok müzik grubu da Black Sabbath’ın en iyi albümü olduğunu söylemiştir (ne alaka be). Albümün bir garip tarafı ise albüm kapak resminin olmaması ve bunun yerine at kadar Black Sabbath ve Master of Reality yazılarının siyah arka fonu kaplaması tercih edilmiştir. Albümde en sevdiğim şarkılar ise “Sweat Leaf, “Children of The Grave” ve “Into the Void” şeklindedir. Kesinlikle harikulade bir albüm Master of Reality. Fakat incelediğim 3 albüm içinde beni en az etkileyen albüm oldu. Bu albümü sadece Black Sabbath albümleri içerisinde değerlendiriyorum ve ona göre yapıyorum yoksa diğer Heavy Metal albümlerini de işin içine katarsam eğer Master of Reality birçok grubun albümlerini ezer geçer. Iommi ve arkadaşları ortaya daha iyi bir soundu olan ve daha farkli şeyler denedikleri bir albüm ortaya koymuşlar. Master of Reality 35 yıllık bir kültür mirasıdır Heavy Metal âlemi için. O halde hadi sizlerde şimdi aştan sona bu başyapıtı dinleyin ve saygınızı gösterin. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere hoşça kalın.
Black Sabbath Paranoid'in üzerine sarkı yapamadi ya da ben kabullenemiyorum dinledigimden beri, hani cok sevdigimiz bir grup sarki yapar hepsini dinleriz ama skiliriz bir sure sonra ama ben Paranoid'i milyonlarca kez skilmadan dinleyebiliyorum (=
YanıtlaSilN.I.B tek geçerim..
YanıtlaSil