Albüm Kritik 35 (Iron Maiden - Seventh Son of A Seventh Son)

Metal camiyasının müzikal çeşitliliği ve kalitesi anlamında rakipsiz bir grup Iron Maiden.Her albümleriyle enstruman kullanımlarını katlayarak yükselten grubun çoğu kişiye göre ki bana göre de en iyi albümü olan “Seventh Son of A Seventh Son” kritiğinin okumak üzeresiniz…

Daha ben dünyaya merhaba demediğim tarihte 11.04.1988 yılında piyasaya sürülmüş 7. Maiden albümüdür.Albüm çıktığı dönemde listeleri alt üst etmiştir.İngilitere yani memleketlerinde 1 numaradan giriş yapan albüm adıylada vurucu bir albüm olmuştur.Orson Scott Card’s’ın “7.Oğul” yani “Seventh Son” kitabını okuyan Steve Harris kitaptan öylesine etkilenmiştir ki tüm albüm kitapın parçalarından oluşmaktadır.Ayrıca albümleride 7.stüdyo albümü olduğundan isim Harris ve diğer elemanlar için çok akıllıca gelmiştir.

Albümde toplamda 8 şarkı bulunmaktadır (bu defa 7’yi tutturamamışlar).”Moonchild” ile albüm başlıyor.Moonchild çalmaya başladığında ilk sözlerde yeterince ” yedinci” sözcüğünü duyuyorsunuz zaten.Adrian Smith ve Bruce Dickinson tarafından yaratılan şarkı başlangıç için cuk oturmuş bir şarkı olmuş albüm için.3 gitaristi olan bir grup şüphesizki yaratıcılıkta pekte zorlanmaz öyle ki “Moonchild”’ın nakarat kısmındaki harmonik riff bunu kanıtlar nitelikte.

İkinci şarkı ise bir çok metal müzik eleştirmeni tarafından albümün en can alıcı şarkılarından biri olarak gösterilen “Infiniti Dreams” adlı Harris eseridir.Tüm gitar soloları ile harikulade bir Maiden şarkısı yani aslında bir çok Maiden şarkısı gibi.Bu şarkının bu kadar çok ön plana çıkması gayet normal çünkü albüm genelinde 5 şarkı zaten öne çıkıyor düşünün siz gerisini.Fakat “Infiniti Dreams” konserlerinde çok sık yer bulan bir şarkı olmamıştır grup için.Ama hemen sonrasında gelen “Can I Play With Madness” Smith,Dickinson ve Harris üçlüsünün ortaya koyduğu başarılı çalışma hemen hemen her Iron Maiden konserinin çalma listesinde kendine yer bulmuştur.Ve bir sonra ki “The Evil That Men Do” ‘da aynı şekildedir.Bu şarkı da Bruce’un vokaline hayran kaldım gerçekten.Buraya kadar her şarkı gerçekten çok iyi fakat bu dörtlüden sonra gelen ve albüme adını veren “Seventh Son of A Seventh Son” adlı baş yapıt bence hepsinin bir tık üstündedir.Arkadaş bu nasıl bir zekadır,bu nasıl inanılmaz bir çeşitlemedir…Harris yaklaşık 10 dakikalık adeta klasik müzik baş yapıtını tek başına yazmış bitirmiş ve Dickinson’a al söyle demiş.Günde 3 kez dinliyorum bu şarkıyı ağrı kesici niyetine sabah,öğle,akşam.Fakat o efsanevi nakaratın 2 defa daha olmasını isterdim yani toplamda 4 defa böyle dolu dolu “Seventh Son of A Seventh Son” demeyi isterdim.Şarkı zaten öyle bir havada ki tam bir mistik hikaye anlatım havasında.Olmuş ya olmuş herşeyi ile efsane olmuş bu şarkı.Albüm tek bu şarkıdan oluşsa bile yılın albümü seçilirdi ona hiç şüphem yok.

Geriye kalan 3 şarkıda diğer şarkılar gibi harikulade gerçekten.Albüm sound konusunda çıktığı yılın teknolojisine göre hayli hayli iyi.En sevdiğim davulculardan biri olan Nicko bu albümde yine harikulade iş çıkarmış.Tüm gitaristler zaten efsane Smith,Murray ve Gers her biri efsane performanslarıyla gerçekten dinleyenleri büyülemeye devam ediyorlar.Albüm Heavy Metal’in sağlam kalelerinden biridir.Dinlemeyenler için tek söyleyeceğim şey artık bu kötülüğü kendinize daha fazla yapmayın ! Kendinize iyi bakın ve hoşça kalın !